علت غرق شدن کشتی| جلوگیری از غرق شدن کشتی در شرایط مختلف
غرق شدن کشتی در شرایط مختلف | چه علتی باعث از بین رفتن محموله و کشتی می شود؟
غرق کشتی
کشتی غرق شده، بقایای کشتی است که یا در خشکی کنار دریا قرار گرفته و یا در کف آب فرو رفته است. غرق شدن کشتی ممکن است عمدی یا غیر عمدی باشد. بر اساس گزارشات جهانی تقریباً سه میلیون کشتی غرق شده در سراسر جهان وجود دارد، برآوردی که به سرعت توسط یونسکو و سایر سازمانها تأیید شد.
لاشه کشتی غرق شده
لاشه های تاریخی برای باستان شناسان دریایی جذاب هستند زیرا اطلاعات تاریخی را حفظ می کنند، به عنوان مثال: مطالعه لاشه مری رز اطلاعاتی در مورد دریانوردی ، جنگ و زندگی در قرن 16 نشان داد. لاشه های نظامی ، ناشی از درگیری در دریا ، برای یافتن جزئیات در مورد این رویداد تاریخی مورد مطالعه قرار می گیرد. آنها اطلاعات زیادی در مورد نبرد رخ داده را نشان می دهند. اکتشافات کشتی های گنجینه، اغلب مربوط به دوران استعمار اروپایی، که در مکان های دورافتاده غرق شده اند و تعداد کمی از شاهدان زنده، مانند باتاویا باقی مانده است. برخی از لاشه های معاصر ، مانند نفتکش های پرستیژ یا اریکا ، در درجه اول به دلیل آسیب احتمالی به محیط زیست مورد توجه هستند. بقایای کشتی های معاصر دیگر به منظور تحریک رشد صخره ها از بین می روند. بسیاری از کشتی های غرق شده معاصر و تاریخی، مورد توجه غواصان تفریحی هستند که به سمت کشتی های غرق شده شنا می کنند ، زیرا کشف آنها جالب است ، زیستگاه های وسیعی را برای بسیاری از انواع زندگی دریایی فراهم می کند و تاریخ جالبی دارد.
کشتی های غرق شده معروف عبارتند از اتفاق فاجعه بار تایتانیک، بریتانیک، لوسیتانیا، استونی، ملکه ایرلند، آندریا دوریا یا کاستا کنکوردیا.
همچنین هزاران لاشه هواپیما وجود دارد که در دریا گم نشده اند اما رها شده یا غرق شده اند. این کشتی های متروکه یا غرق شده معمولاً کشتی های کوچکی هستند، مانند کشتی های ماهیگیری. آنها ممکن است خطری برای ناوبری ایجاد کنند و ممکن است توسط مقامات بندری برای جلوگیری از اتفاقات جبران ناپذیر حذف شوند.
علت غرق شدن کشتی
غرق شدن هر کشتی با هر محموله ای دلیلی برای خود دارد، در ادامه به تحلیل آنها می پردازیم.
- طراحی ضعیف
- حمل بارهای نامناسب
- ناوبری و سایر خطاهای انسانی منجر به برخورد (با کشتی دیگر ، خط ساحلی ، کوه یخ و غیره)
- بدی آب و هوا
- آتش سوزی و دلایل دیگر می تواند منجر به غرق شدن تصادفی شود.
دلایل عمدی برای غرق شدن کشتی عبارتند از:
- قصد تشکیل صخره مصنوعی
- تخریب ناشی از جنگ
- دزدی دریای
- شورش یا خرابکاری
- استفاده از کشتی برای تمرین هدف یا حذف تهدید برای ناوبری از یک کشتی می توان به عنوان سازه موج شکن نیز استفاده می‌شد.
وضعیت حفاظت
عوامل زیادی وضعیت حفاظت از یک لاشه را تعیین می کنند:
- مصالح مورد استفاده در کشتی
- لاشه در شن یا لجن پوشانده می شود
- شوری آبی بیش از حد که خرابه در آن قرار دارد
- سطح تخریب در از دست دادن کشتی
- این که آیا اجزاء یا محموله لاشه نجات یافته است
- این که آیا کشتی برای تخلیه یک کانال ناوبری تخریب شده است یا خیر
- عمق آب در محل خرابی
- قدرت جریانهای جزر و مدی یا موج در محل خرابی
- قرار گرفتن در معرض شرایط جوی سطحی در محل خرابه
- وجود حیوانات دریایی که پارچه کشتی را مصرف می کنند
- درجه حرارت
- بررسی اسیدیته یا pH و سایر خصوصیات شیمیایی آب در محل
موارد فوق - به ویژه طبقه بندی (رسوبات لجن و ماسه روی انبوه کشتیها) و خسارات ناشی از موجودات دریایی - به عنوان طبقه بندی و آلودگی کشتیهای غرق شده بهتر توصیف می شود. طبقه بندی نه تنها چالشی دیگر برای باستان شناسی دریایی ایجاد می کند، بلکه چالشی برای تعیین وضعیت اولیه آن است. (یعنی وضعیتی که هنگام غرق شدن در آن بود.)
طبقه بندی شامل چندین نوع مختلف ماسه، سیلت و همچنین طومول و محفظه است. این "رسوبات" با نوع جریانات ، عمق و نوع آب شوری ، pH و غیره ارتباط تنگاتنگی دارد، که مستلزم هرگونه واکنش شیمیایی است که بر محموله های احتمالی (مانند شراب ، روغن زیتون ، ادویه جات ترشی جات و غیره) تأثیر می گذارد.
علاوه بر این پدیده زمین شناسی، خرابه ها نیز با آسیب موجودات دریایی روبرو می شوند که از آنها خانه ایجاد می کند، در درجه اول اختاپوس و سخت پوستان. این موجودات بر وضعیت اولیه تأثیر می گذارند زیرا هر قسمتی از کشتی غرق شده را که در راه خود هستند حرکت می دهند یا می شکنند ، در نتیجه بر وضعیت اولیه آمفورها ، به عنوان مثال ، یا هر مکان توخالی دیگر تأثیر می گذارد. سرانجام، علاوه بر تخریب جزئی یا شدید که حیوانات دریایی می توانند ایجاد کنند ، آلاینده های "خارجی" نیز وجود دارد، مانند مصنوعات موجود بر روی و اطراف لاشه و لاشه های بیش از حد در خرابه صخره ، یا آلودگی معاصر در آبها ، که با تغییر ساختار شیمیایی بر کشتی های غرق شده تأثیر می گذارد یا به آنچه از یک کشتی خاص باقی مانده است بیشتر آسیب می رساند.
با وجود این چالش ها ، اگر اطلاعات بازیابی شده به نظر کافی نرسد ، یا حفظ ضعیفی حاصل شود ، همچنین هرگونه اطلاعات جزئی یا شواهدی که به دست آمده است، مفید خواهد بود.
چطور اجزا کشتی بعد از غرق شدن باقی مانده اند؟
اجزای چوبی نمایان شده به سرعت پوسیده می شوند. اغلب تنها قطعات چوبی کشتی هایی که پس از یک قرن باقی می مانند، آنهایی هستند که بلافاصله پس از غرق شدن در لجن یا ماسه دفن شده اند.
فولاد و آهن بسته به ضخامت آنها ممکن است ساختار کشتی را برای چند دهه حفظ کنند. با وقوع خوردگی ، گاهی اوقات با جزر و مد و آب و هوا ، سازه فرو می ریزد. اجسام آهنی ضخیم مانند توپ ، دیگهای بخار یا مخزن تحت فشار یک زیردریایی اغلب علیرغم خوردگی در زیر آب به خوبی زنده می مانند.
پروانه ها، کندانسورها، لولا و سوراخ های درگاه اغلب از فلزات غیر آهنی مانند برنج و فسفر برنز ساخته می شوند که به راحتی دچار خوردگی نمی شوند.
انواع شوری آب که روی اجزا کشتی تاثیر می‌گذارد
آب شیرین و کم نمک
کشتی های غرق شده در برخی از دریاچه های آب شیرین ، مانند دریاچه های بزرگ آمریکای شمالی ، با تخریب کمی دست نخورده باقی مانده اند. در برخی از مناطق دریایی، به ویژه در خلیج بوتنیا و خلیج فنلاند ، میزان شوری بسیار کم است و بقایای قرن ها در شرایط مناسب حفظ شده است. با این حال، باکتری های موجود در آب شیرین باعث می شوند چوب کشتی ها سریعتر از آب دریا پوسیده شود مگر اینکه از اکسیژن محروم باشد.
آب دریا
کشتی های غرق‌شده معمولاً وقتی در آب دریا هستند به سرعت پوسیده می شوند. دلایل متعددی برای این امر وجود دارد:
فلزات مبتنی بر آهن به دلیل نمک محلول موجود در آب دریا خیلی سریعتر دچار خوردگی می شوند. یونهای سدیم و کلرید از نظر شیمیایی فرایند اکسیداسیون فلز را تسریع می کنند که در مورد فلزات آهنی منجر به زنگ زدگی می شود.
چوب های محافظت نشده در آب دریا به سرعت توسط کرم های کشتی و موجودات کوچک چوبی که به چوب می‌چسبند و چوب را مصرف می شود. کرم های کشتی که در آبهای شوری بالاتر مانند کارائیب یافت می شوند ، به دلیل نداشتن مقاومت چوبی سازه های چوبی که در آب دریا غوطه ور شده اند و می توانند بدنه کشتی غرق شده چوبی را به طور کامل از بین ببرند، مشهور هستند.
از دست دادن، نجات و تخریب
یک عامل مهم در وضعیت خرابه سطح تخریب در زمان از دست دادن یا اندکی بعد از آن به دلیل ماهیت تلفات، نجات یا تخریب بعدی است.
نمونه هایی از تخریب شدید در زمان از دست دادن عبارتند از:
- برخورد با کشتی دیگر
- انفجار فاجعه بار به عنوان مثال: دیگهای بخار غالباً هنگامی که آب آنها را در حین غرق شدن می پوشاند منفجر می شوند.
- آتشی که مدت ها قبل از غرق شدن کشتی می سوزد.
- خفگی، یعنی گرفتن مقدار زیادی آب که شناوری از بین رفته و برخی از کشتی ها با محموله متراکم (به عنوان مثال سنگ آهن) ممکن است هنگام غرق شدن سریع و برخورد با بستر سنگی متلاشی شوند.
- اقدام دشمن از بمب های هوایی یا تله دریایی که ممکن است قبل از غرق شدن باعث تخریب شوند.
- پس از از دست دادن ، صاحبان کشتی ممکن است تلاش کنند تا قسمتهای با ارزش کشتی و محموله آن را نجات دهند. این عملیات می تواند صدمات بیشتری به افراد را به همراه داشته باشد.
کشتی های غرق شده در آبهای کم عمق در نزدیکی خطوط حمل و نقل شلوغ اغلب تخریب می‌شوند یا برداشته می شوند تا خطر برای دیگر کشتی ها کاهش یابد. در نمودارها، برخی از نمادهای خرابه دارای خطی در زیر نماد با علامت عمق هستند، که نشان دهنده عمق آب بالای کشتی داغون شده است.
عمق، جزر و مد|آب و هوا
در بستر دریا، لاشه ها به آرامی توسط نیروهای موجی ناشی از آب و هوا و جریانهای ناشی از جزر و مد منهدم می شوند. همچنین آب اکسیژنه بیشتر، که باعث خوردگی می شود ، قدرت مواد ساختاری آهنی کشتی را کاهش می دهد. بقایای عمیق تر احتمالاً با قرار گرفتن کمتر در معرض حرکت آب و سطوح پایین اکسیژن در آب محافظت می شوند.
درجه حرارت
سرمای شدید (مانند دریاچه ای که از یخبندان تغذیه می شود، آبهای قطب شمال، دریاچه های بزرگ و غیره) تخریب مواد ارگانیک کشتی را کند می کند. پوسیدگی، خوردگی و محاصره دریایی در آبهای سرد مهار شده یا تا حد زیادی وجود ندارد.
فرایند تخریب طبیعی
خرابی های آهن و فولاد همیشه در معرض خوردگی هستند، که در آبهای کم عمق دریا بیشترین سرعت را دارد، جایی که شوری باعث خوردگی گالوانیک می شود ، میزان اکسیژن زیاد است و حرکت آب اکسیژن را به سرعت پر می کند. در آبهای عمیق تر و آبهای ساکن می توان میزان خوردگی را تا حد زیادی کاهش داد. نرخ خوردگی آهن و فولاد نیز هنگامی کاهش می یابد که مواد ریزی، لایه های جامد زنگ زدگی یا لایه هایی از موجودات دریایی فلز را از آب محیط جدا کرده و توسعه لایه ای از اکسید سیاه نسبتاً پایدار را در لایه های هیپوکسیک تشویق می کند.
کشتی هایی که به طور مستقیم روی کف ماسه فرو می روند، تمایل دارند در سطحی مشابه شن و ماسه در سطحی قرار گیرند که معمولاً در سطح شناور می شوند. مواد نازک تر از آثار بالایی ابتدا تجزیه می شوند، سپس عرشه ها و تیرهای عرشه، و قسمت های بدنه بدون پشتیبانی از دیواره ها و تیر و کمان ممکن است نسبتاً دست نخورده باقی بمانند زیرا معمولاً بیشتر ساخته می شوند.
ماشین آلات سنگین مانند دیگهای بخار، موتورها، پمپ ها، وینچ ها، ملخ ها، محورهای پروانه، فرمان، لنگرها و سایر اتصالات سنگین نیز بیشتر دوام می آورند و می توانند از بدنه باقی مانده پشتیبانی کرده یا باعث سقوط سریعتر آن شوند. شناورهایی که به صورت وارونه در بستر دریا قرار می گیرند می توانند نسبتاً پایدار باشند، اگرچه عرشه های بالایی معمولاً در زیر بار فرو می ریزند و ماشین آلات و اتصالات سقوط می کنند. خرابه هایی که در کنار خود قرار دارند، به سرعت خراب می شوند ، زیرا بارها آن چیزی نیستند که برای حمایت از آنها طراحی شده بود و قسمت های بدنه آنها به سرعت تخریب می کنند و لاشه هواپیما فرو می ریزد. خرابه هایی که توسط کف صخره ای حمایت می شوند، به سرعت و در اطراف صخره ها فرو می ریزند. زیردریایی ها بیشتر دوام می آورند زیرا بسیار قوی تر ساخته شده اند تا فشارهای خارجی را تحمل کنند و ممکن است قرن ها دوام بیاورند.
ارزش کشتی غرق شده
یک کشتی غرق شده ممکن است به چند شکل دارای ارزش باشد:
- میراث فرهنگی
- غواصی تفریحی و دیگر جاذبه های گردشگری
- ارزشهای علمی، آموزشی
- صخره های مصنوعی
- ارزش پولی محموله و اجزای قابل نجات
- نجات دادن
اغلب تلاش می شود کشتی های نجات یافته، به ویژه آنهایی که اخیراً غرق شده اند، نجات داده شوند تا کل یا بخشی از کشتی، محموله یا تجهیزات آن بازیابی شود. به نجات غیرمجاز لاشه ها خرابکاری گفته می شود.
جنبه های حقوقی غرق شدن کشتی
قانون کشتی غرق شده سوالات حقوقی مهمی را در مورد لاشه ها تعیین می کند ، شاید مهمترین س theال مربوط به مالکیت باشد. از نظر حقوقی ، لاشه ها به موادی که پس از غرق شدن کشتی در ساحل شسته شده اند مواد هنوز در دریا هستند تقسیم می شوند که برخی از سیستم های حقوقی ، اما نه همه ، با آنها متفاوت برخورد می کنند.
لاشه ها اغلب جدا از محموله آنها در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال، بقایای کشتی متعلق به بیمه گذاران است که به موجب قانون بدست آوردند، اما اموال موجود در لاشه متعلق به صاحبان اصلی آن یا وارثان آنها بود.
با این حال ، لاشه های نظامی همچنان تحت قضاوت و در نتیجه حفاظت از دولت از دست رفته کشتی یا جانشین آن دولت باقی می مانند. از این رو، یک قایق مسافربری آلمانی از جنگ جهانی دوم هنوز از نظر فنی متعلق به دولت آلمان است ، اگرچه رایش سوم از مدت ها پیش منقرض شده است. بسیاری از خرابه های نظامی نیز به دلیل گورهای جنگی محافظت می شوند.
با این حال، بسیاری از سیستم های حقوقی به حقوق نجات دهندگان اجازه می دهد تا حقوق صاحبان اصلی یک لاشه یا محموله آن را نادیده بگیرند. به عنوان یک قاعده کلی، کشتی های غرق شده غیر تاریخی برای نجات بازی عادلانه محسوب می شوند. بر اساس قوانین بین المللی دریانوردی ، برای کشتی های غرق شده در یک سن خاص ، مالک اصلی ممکن است تمام ادعاهای مربوط به محموله را از دست داده باشد. هرکسی که لاشه کشتی را پیدا کند، می تواند ادعای نجات آن را مطرح کرده و سپس عملیات نجات را انجام دهد و ب Finders ، حافظان مراجعه کنید.
برخی از کشورها ادعا می کنند که همه کشتی های غرق شده در آبهای سرزمینی خود، صرف نظر از علاقه صاحب اصلی یا نجات دهنده هستند.
برخی از سیستم های حقوقی تصور می کنند که یک لاشه کشتی و محموله آن رها می شود در صورتی که برای نجات آنها در مدت زمان مشخص تلاش های فراوانی می شود، تا جایی که شاید هزینه هنگفتی پرداخت شود اما نتیجه ای صورت نگیرد.
قانون حمایت از بقایای نظامی در برخی موارد ممنوعیت کلی برای غواصی ایجاد می کند. برای سایر کشتی های غرق شده غواصان می توانند به شرط عدم لمس، تداخل یا نفوذ به لاشه کشتی، از آن دیدن کنند. در ایالات متحده، کشتی های غرق شده در آبهای ایالتی توسط قانون کشتی های متروکه در سال 1987 تنظیم می شوند. این عمل در اجازه دسترسی بازتر به کشتی های غرق شده بسیار ملایم تر است.
لاشه کشتی های تاریخی (اغلب اما همیشه به عنوان بیش از 50 سالگی تعریف نمی شوند) اغلب از غارت و تصرف از طریق قوانین ملی حفاظت از میراث فرهنگی محافظت می شوند. در سطح بین المللی ممکن است توسط یک کشور تصویب کنوانسیون یونسکو در مورد حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب محافظت شود، در این مورد غارت مجاز نیست.
یک کنوانسیون بین المللی مهم با هدف حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب (از جمله کشتی های غرق شده) کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب است.
نجات لاشه کشتی غرق شده
در سال 2011 ، ارزشمندترین محموله یک کشتی غرق شده در نزدیکی حاشیه غربی دریای سلتیک شناسایی شد. غرق شدن گارسوپا در دوران جنگ جهانی دوم منجر به گنجینه ای به عمق تقریباً سه مایل شد.