تبدیل هنر دریانوردی به علم از زمان حضرت نوح(ع) تاکنون
استفاده از روشی برای هدایت کشتی یا شناوری از یک نقطه به نقطه دیگر را ناوبری می‌گویند.
آشنایی انسان با دریانوردی از زمانی شروع شد که وی دریافت اجسامی می‌توانند روی آب شناور شوند. در حقیقت از زمانی که بشر توانست اجسام شناور روی آب را کنترل نماید و آن را به سمت مشخص و مورد نظر هدایت نماید ، دریانوردی نخستین آغازشد.
جالب است بدانید که اولین دریانوردی ، به صورت ساحلی و چشمی انجام می شد ، به این طریق که شخص برای هدایت شناور از نقطه ای به نقطه دیگر از علائم مشخص موجود در خشکی به عنوان راهنما برای رسیدن به هدف خاص ، استفاده می کرد که پس از آن دریانوردی به خوبی رواج یافت و انسان با استفاده از اجرام سماوی که با نظم خاصی در حرکت بودند توانست موقعیت خود را شناخته و مسیر بعدی خود را تعیین نماید.
پس از پیشرفت فناوری و اختراع وسایل جدید و با استفاده از انرژی های مختلف موجود ، موقعیت یابی الکترونیکی ابداع شد که به عبارت دیگر شکل تکامل یافته دریانوردی ساحلی است.
بیش از 8 هزار سال زمان برد تا انسان هنر دریانوردی را به علم نزدیک کند تا امروزه شاهد پیشرفت‌های زیادی در صنعت دریانوردی جهان باشیم. در حقیقت یکی از دریانوردی‌های ثبت شده قبل از میلاد مسیح ، مربوط به حضرت نوح (علیه السلام) است که به فرمان پروردگار شروع به ساختن کشتی کرد .
انسان ها در دریانوردی نخستین خود بدون همراه داشتن ابزاری مانند قطب نما ، سکستانت، کرونومتر و دستگاه های الکترونیکی که امروز شناخته شده است و تنها با استفاده از روشنایی روز و در هوای آرام ، فقط آموخته بودند که چگونه از یک نقطه ساحلی به نقطه‌ای دیگر رفته سپس به مکان اولیه نخست خود بازگردند و حتی گاهی از حوزه دید علائم خشکی دور می شدند ، ولی به خوبی می دانستند که در کدام نقطه قرار دارند. آنها در روز با استفاده از خورشید و در شب ، در صورت مساعد بودن هوا با استفاده از ستارگان و سیاره‌ها دریانوردی می کردند و این که آیا آنان نقشه ای هم در اختیار داشتند ، در تاریخ ثبت نشده است.
آنان به تدریج برای اندازه گیری زمان از شیشه ای که درون آن شن قرار داشت و از سوراخ کوچکی وارد محفظه دیگر می شد ، استفاده کردند و از تعداد ضربه های پارو در مدت زمان مشخص توانستند فاصله طی شده شناور خود را محاسبه نمایند. به تدریج در هنر دریانوردی پیشرفت هایی حاصل شد و از امکانات بیشتری نیز بهره گیری شد. ابزار دریانوردی در آن هنگام بسیار کم و ناقص بوده و دریانوردان ماجراجویانه خود را به دریاها و اقیانوس های ناشناخته می زدند وغالبا نیزسالم به وطن خود باز می گشتند. علم دریانوردی بسیار ابتدایی ، ولی هنر آن رو به رشد بود.
درمیان دریانوردان آن زمان ، نام کلمبوس ، ماژلان و دریک ، که هنر دریانوردی را به اوج رسانده اند ، همیشه در اذهان دریانوردان زنده می ماند و وجودشان پیوسته مشوق پیشرفت آینده دریانوردی است.
