اجاره سالویج

تاریخ انتشار: 01 مرداد 1401 ساعت 16:48 تاریخ آپدیت: 03 مرداد 1401 ساعت 07:04

سالویج دریایی فرآیند بازیابی یک کشتی و محموله آن پس از غرق شدن کشتی یا سایر تلفات دریایی است. نجات ممکن است شامل بکسل کردن، شناور کردن مجدد کشتی یا انجام تعمیرات کشتی باشد.

از سوی دیگر، حفاظت از محیط زیست ساحلی از نشت نفت یا سایر آلاینده ها از اولویت بالایی برخوردار است. امروزه نگرانی‌های فزاینده زیست‌محیطی و افزایش مسئولیت در قبال خسارات زیست‌محیطی، علاقه مالکان کشتی‌ها را برای مشاهده موفقیت‌آمیز سالویج را برانگیخته است و در نتیجه از انتشار کنترل‌نشده محموله‌های نفت پالایش شده، نفت خام یا مواد خطرناک جلوگیری می‌کند. نگرانی‌های زیست‌محیطی همچنین علاقه عمومی بیشتری به عملیات سالویج (نجات) را برانگیخته است و برخی کشورها را وادار کرده است تا در تضمین قابلیت نجات محیط زیست، مشارکت بیشتری داشته باشند.

امروزه بیشتر عملیات های سالویج توسط شرکت های ارائه دهنده سالویج تخصصی با خدمه و تجهیزات اختصاصی انجام می شود.

سالویج دریایی

انواع سالویج دریایی (Marine Salvage)

چند نوع از فرآیندهای سالویج دریایی وجود دارد. بیایید نگاهی اجمالی به آنها داشته باشیم.

نجات دریایی (Offshore Salvage)

این عملیات شامل کشتی های به گل نشسته یا غرق شده در آب های آزاد می شود و اغلب بسیار چالش برانگیز است؛ زیرا کشتی ها در معرض امواج دریا و آب و هوا قرار می گیرند. این روش ممکن است ماه‌ها به دلیل ویژگی‌های جزر و مد غیرمعمول یا آب و هوای نامساعد که مختل کننده هستند، طول بکشد.

جهت انجام سریع کار لازم است که برای آن علاوه بر نیروی کار ثابت و یدک کش و شناورهای نجات، امکانات غواصی قابل حمل نیز در محل کار که با قایق های کوچک یا هلیکوپتر حمل می شود، اجرا شود.

نجات دریایی

نجات بندر (Harbour Salvage)

این به اندازه نجات دریایی نیست، زیرا برای عملیات‌ها، کشتی‌های به گل نشسته یا غرق‌شده در آب‌های محافظت‌شده را می‌پوشاند و شرایط طبیعی مانند آب‌وهوای معتدل یا امواج و جریان‌ها مانع از آن نمی‌شود. تا زمانی که پاک کردن گذرگاه برای ناوبری خیلی ضروری نباشد، نیازی به تسریع روند نیست.

همچنین نجات بندر زمان زیادی نمی برد، از این‌رو می توان سرعت را مطابق با نیازهای منابع نیروی کار مانند نیروی انسانی و تجهیزات سنگین مانند جرثقیل و بارج تنظیم کرد.

نجات بندر

نجات محموله (Cargo Salvage)

این مورد حتی گاهی اوقات از نجات خود کشتی مهم‌تر است، زیرا محموله موجود در کشتی ممکن است تهدیدی جدی برای محیط زیست دریایی باشد. اولویت این است که از شر هر عنصر خطرناک خلاص شوید و هر ماده گران قیمتی را تا حد امکان قبل از ریختن در آب صرفه جویی کنید.

نجات تجهیزات (Equipment Salvage)

تمرکز دیگر بر نجات اجزای ماشین آلات بزرگ مانند موتورها، توربین‌ها، سیستم‌های محرکه و دکل های نفتی از طریق بررسی و عیب یابی، جداسازی بخش های تخریب شده یا تعمیر آن است، تا این تجهیزات از نفوذ آب دریا، در امان باشند.

نجات شناور (Afloat Salvage)

هنگامی که یک کشتی آسیب دیده است اما همچنان در آب شناور است، عملیات نجات را نجات شناور می نامند. این کار به تلاش های چالش برانگیز نیاز ندارد، زیرا کار شامل کنترل آسیب و کارهای تعمیر اولیه مانند جوش بدنه، تثبیت با تعادل مجدد، جابجایی محموله و مهاربندی سازه است.

ممکن است هدف و مسیر کشتی کمی مختل شود، اما می‌تواند با یک عملیات نجات شناور موفق، از خیلی ضررها جلوگیری کرد.

نجات پاکسازی (Clearance salvage)

این عملیات به عنوان عواقب حوادث فاجعه بار مانند طوفان، سونامی، و جنگ و غیره انجام می شود. در نجات پاکسازی، تعدادی از کشتی های غرق شده و آسیب های وارده به سواحل به طور هماهنگ جمع آوری یا حذف می شوند تا گذرگاه ها، بندر یا آبراهی که مسدود شده مجدد آزاد گردد.

نجات پاکسازی

اهمیت سالویج در حفظ جان و اموال مالکان صنایع دریایی

نجات دریایی فرآیند نجات، تعمیر و شناور کردن یک کشتی، محموله و خدمه آن و سایر خواص از خطرات قریب الوقوع پیش بینی نشده است. عملیات نجات کشتی اجباری است و باید به سرعت و بدون تأخیر به منظور تعمیر، حذف کشتی شکسته و پاکسازی گذرگاه برای ناوبری بیشتر و همچنین کاهش آلودگی دریایی انجام شود.

اهمیت قانونی نجات این است که یک نجات دهنده موفق، مستحق پاداش است که نسبتی از ارزش کل کشتی و محموله آن است. مبلغ جایزه متعاقباً در یک "جلسه در مورد ماهیت" توسط دادگاه دریایی مطابق با مواد 13 و 14 کنوانسیون بین المللی نجات سال 1989 تعیین می شود. به عنوان "خدمات موفقیت آمیز داوطلبانه ارائه شده به منظور نجات اموال دریایی در معرض خطر در دریا، مستحق دریافت پاداش به نجات دهنده" تعریف می شود؛ البته این تعریف چند سال بعد مورد اصلاح قرار گرفت. فرم باز لویدز (LOF) این اصلاح بود که مقرر می کرد: نجات دهنده ای که برای جلوگیری از آسیب های زیست محیطی تلاش می کند، حتی اگر ناموفق باشد، دستمزد دریافت می کند. این ابتکار لوید به قدری سودمند بود که در کنوانسیون 1989 گنجانده شد.

همه کشتی‌ها وظیفه بین‌المللی دارند که برای نجات جان کشتی‌های دیگری که دچار مشکل هستند، کمک معقول کنند، اما هیچ تعهدی برای تلاش برای نجات کشتی وجود ندارد. هرگونه پیشنهاد کمک نجات ممکن است رد شود. اما اگر پذیرفته شود، قراردادی به‌طور خودکار ایجاد می‌شود که به نجات‌دهنده حق دریافت پاداش طبق کنوانسیون 1989 را دارد.

سالویج دریایی

اهمیت سالویج در جلوگیری از آلودگی دریایی

نشت نفت از کشتی های در معرض خطر می تواند منجر به آسیب های اقتصادی و زیست محیطی شدید شود. کشتی هایی که آسیب ساختاری می بینند، درگیر برخورد می شوند یا به گل می افتند، به دلیل از دست دادن محموله یا نفت پالایش شده، خطر آلودگی دارند. تخلیه محموله های بالقوه آلوده کننده مانند نفت، مواد شیمیایی و حتی مواد غیرخطرناک مانند روغن های خوراکی و سایر مواد غذایی می تواند اثرات نامطلوبی بر محیط زیست دریایی داشته باشد. این اثرات ممکن است از یک حادثه به حادثه دیگر بسیار متفاوت باشد. ماهیت ماده ریخته شده، محل حادثه و شرایط آب و هوایی در آن زمان از جمله مهم ترین عوامل در تعیین جدی بودن رویداد هستند.

در میان محموله‌های بالقوه آلوده کننده که در حوادث کشتیرانی وارد دریا و آبراه های عظیم می‌شوند، نفت و فرآورده‌های آن رایج‌ترین هستند. در طول 20 سال گذشته، تحقیقات گسترده ای در جهت درک اثرات نشت نفت و عواملی که بر پیامدهای زیست محیطی یک حادثه خاص حاکم است، انجام شده است. برخی از محصولات پالایش شده، مانند نفت دیزل و بنزین، به طور کلی سمی تر از نفت خام هستند، زیرا حاوی غلظت بالاتری از هیدروکربن های آروماتیک سبک تر هستند. اجزای آروماتیک به شکل روغنی، بیشترین پتانسیل سمیت حاد را هم برای گیاهان و هم برای حیوانات ایجاد می کند و باعث ایجاد انواع اثرات کشنده از جمله اختلال در تولید مثل، استرس فیزیولوژیکی و کاهش سرعت رشد می شود. با این حال، محصولات سبک معمولاً تبخیر و حل می شوند و در غیر این صورت بسیار راحت تر از روغن های سنگین تر در محیط پخش می شوند که پتانسیل خفه کنندگی بیشتری دارند و تمیز کردن آنها دشوارتر است.

هر ساله طیف گسترده ای از محصولات شیمیایی غیر از نفت در آب های ایالات متحده ریخته می شود. اسید سولفوریک و آمونیاک به طور کلی در صدر لیست قرار دارند، زیرا در حجم بالایی حمل می شوند. نشت این مواد با کشتار عمده ماهی در مناطق محلی مرتبط است. این اتفاق باعث محدودیت های طولانی مدت در ماهیگیری و حتی بسته شدن طولانی آبراه های مهم برای تردد کشتی ها شده است. گاهی اوقات، ریختن محصولات به ظاهر بی ضرر، مانند کودها، تعادل ظریف مواد مغذی را در مصب ها و خلیج های محصور به هم می زند و در کوتاه مدت صدمات شدیدی را به دنبال دارد.

عملیات سالویج با کمک رسانی به کشتی آسیب دیده یا تحت فشار، از انتشار آلودگی جلوگیری می کند. برای مثال، نجات دهندگان ممکن است بتوانند محموله یا سوخت را از یک کشتی آسیب دیده به یک کشتی سالم منتقل کنند، در نتیجه خطر نشت از یک کشتی ناپایدار را کاهش داده و کشتی آسیب دیده را برای تعمیر به یک بندر امن بکشانند.

اهمیت سالویج در جلوگیری از آلودگی دریایی

اهمیت سالویج در نگهداری بنادر و آبراه ها

به دنبال یک برخورد و تصادف دریایی، گیر افتادن، یا غرق شدن یا نشت نفت، یک بندر یا کانال ممکن است تا حدی یا به طور کامل بسته شود، گاهی اوقات برای روزها یا حتی هفته ها. هزینه های چنین تعطیلی، از جمله از دست رفتن تجارت و اختلال در ترافیک دریایی، می تواند به میلیون ها دلار برسد.

وجود کشتی های به گل نشسته فرسوده در آبراه ها، سبب اختلال جدی در صنعت و تجارت دریایی می شود که منجر به تحمیل خسارت سنگین روزانه به تجارت دریایی کشورها می گردد.

نجات‌دهنده‌ها با تعمیر یا حذف سریع کشتی‌هایی که عبور و مرور را مسدود می‌کنند، یا با به حداقل رساندن مقدار نفت ریخته شده از کشتی‌های آسیب‌دیده و در نتیجه مدت و وسعت عملیات پاک‌سازی، به کاهش یا حتی جلوگیری از بسته شدن بنادر و آبراه‌ها کمک می‌کنند.

بسته شدن بنادر و آبراه ها به دلیل کانال های باریکی که وجود دارد، ورود یا خروج از بنادر کلیدی و ترافیک سنگین در آن کانال ها را موجب شده است و این یک مشکل جدی در منطقه خلیج فارس است. خلیج فارس منطقه ای کلیدی در حوزه تجارت دریایی و ارتباطات بین المللی برای ایران محسوب می شود و رودهای منتهی به آن، همانند اروند رود، از حائز اهمیت ترین آبراه ها برای ارتباط بنادر جنوبی با آب های جهانی است. در نتیجه حفظ امنیت و پاکسازی این آبراه های و خلیج فارس از ملزمات تجارت دریایی و موقعیت صنعتی نفت ایران می شود.

اهمیت سالویج در نگهداری بنادر و آبراه ها