کاربرد قوانین یورک آنتورپ
قوانین به دریا ریختن کالا، کشتی ها یکی از مهم ترین وسایل نقلیه برای حمل بار می باشند. باربری توسط کشتی در تمام جهان انجام می شود. صادرات و واردات کالاها از طریق کشتی ها انجام می شود. همچنین حمل بار از کشوری به کشوری دیگر به صورت عمده از طریق دریا و کشتی ها انجام می شود. کشتی ها بر روی آب در معرض خطرات زیادی قرار دارند.
در نتیجه ممکن است اتفاقاتی برای کشتی یا کالای آن بیفتد. برخی از مواقع کشتی در معرض خطر قرار دارد و لازم است تا بخشی از بار کشتی به آب انداخته بشود. به دریا ریختن کالا قوانینی دارد. در این مقاله به بررسی قوانین به دریا ریختن کالا پرداخته شده است. در مجله دریایی کشتیداران به موارد زیر اشاره خواهیم کرد.
- دریا ریختن کالا
- قوانین به دریا ریختن کالا
1- دریا ریختن کالا
به دریا ریختن کالا زمانی اتفاق می افتد که کشتی در خطر باشد و تنها راه نجات آن، ریختن کالاها در دریا باشد. با این کار می توان کشتی، مسافران و بقیه بار را نجات داد. این کار خسارت همگانی را شامل می شود. به همین دلیل بیمه های دریایی بخش های مختلفی راجع به آن دارند. به دریا ریختن کالا برای نجات کشتی، روشی مرسوم در تمام دنیا می باشد.
به عنوان مثال هنگامی که کشتی در گل گیر کرده است، به دریا ریختن کالا باعث سبک تر شدن کشتی می شود. در نتیجه حرکت کشتی راحت تر شده و کشتی نجات می یابد. کالاها و قطعه هایی از کشتی که به دریا ریخته می شوند، بخشی از خسارت همگانی هستند. بیمه در شرایطی این خسارت را پوشش می دهد. به عنوان مثال اگر دلیل به دریا ریختن کالاها فاسد شدن آن ها باشد، شامل پوشش بیمه نمی شوند.
در صورتی که به دریا ریختن کشتی برای سبک کردن کشتی انجام شده باشد، بیمه دریایی آن را پوشش می دهد. بیمه های دریایی سه کلوز متفاوت دارند. هر یک از کلوز ها پوشش های مختلفی دارند که توسط مالک خریداری می شوند. به دریا ریختن کالا برای نجات کشتی، تحت پوشش هر سه کلوز بیمه های دریایی می باشد.
ممکن است آب دریا به داخل کشتی راه پیدا کرده باشد. در این صورت کشتی شروع به غرق شدن می کند. کاهش وزن کشتی و ریختن آب اضافی به بیرون از کشتی راه های مناسب برای جلوگیری از غرق شدن می باشند. ریختن کالاهای اضافه به دریا می تواند به کاهش وزن کشتی کمک بکند. به دلیل این که این کار به خاطر نجات کشتی انجام شده است، کالاهای به دریا ریخته شده تحت پوشش بیمه قرار می گیرند. احتمال دارد که کشتی در مسیر گیر بکند.
در این صورت نیز کاهش وزن کشتی یک راه مناسب برای نجات آن می باشد. به دریا ریختن کالاها و قطعاتی که در کشتی وجود دارد، باعث سبک تر شدن کشتی و در نهایت نجات آن می شود. به دریا ریختن کالا برای سبک کردن کشتی، راهی است که از سالهای دور استفاده می شود.
2- قوانین به دریا ریختن کالا
به دلیل این که ریختن کالاها در دریا یک راه مرسوم برای حفظ کشتی می باشد، قوانین مخصوصی در این باره نوشته شده اند. به این قوانین، یورک آنت ورپ گفته می شود. در این قوانین بررسی شده است که ریختن کالا به دریا چه عواقبی دارد و در چه شرایطی می توان کالا ها را به دریا ریخت. این قوانین بیشتر از 130 سال است که ایجاد شده اند.
در این مجموعه از قوانین بررسی شده است که صاحب کالا در برابر ریخته شدن کالاهایش به دریا چه حقوقی دارد. همچنین در قوانین یورک آنتورپ آمده است که چقدر از کالا می تواند به دریا ریخته بشود. قانون هایی که در بارنامه ها آمده است و قوانینی که بیمه های دریایی دارند، برگرفته از قوانین یورک آنت ورپ می باشند.
قوانین به دریا ریختن کالا دارای سه اصل بسیار مهم می باشد. در صورتی که این شرط ها برقرار بشود، می توان کالا را بر اساس قانون به دریا ریخت و کشتی را نجات داد. اولین شرطی که باید برقرار باشد، این است که خطری که کشتی را تهدید می کند قطعی باشد. خطر باید قطعی و آشکار باشد. به عبارتی فرمانده باید مطمئن باشد که حادثه ای در زمانی نزدیک برای کشتی خواهد افتاد. در صورتی که فرمانده از قطعی بودن خطر آگاه نباشد و کالا ها را به دریا بریزد، طبق قانون مجازات می شود.
دومین شرطی که باید برقرار باشد، داوطلبانه بودن ریختن کالا به دریا می باشد. طبق قوانین ریختن کالا به دریا، در صورتی که این کار با زور و تهدید انجام بشود، غیر قانونی بوده و عوامل مسئول مجازات می شوند. به دریا ریختن کالا باید به منظور نجات دادن کشتی باشد. در غیر این صورت عملی غیر قانونی می باشد.
اصل آخر قانون یورک بیان می کند که به دریا ریختن کالا و تلاش برای رهایی از خطر به موفقیت برسد. در واقع فرمانده باید اطمینان داشته باشد که به دریا ریختن کالا، می تواند باعث نجات یافتن کشتی بشود. در صورتی که این کار تاثیری در نجات کشتی نداشته باشد، فرمانده کشتی مجبور پرداخت خسارت های ایجاد شده می شود.
قوانین یورک آنتورپ
همچنین طبق قانون اگر هر سه شرط برقرار باشد و بخشی از کالا به دریا ریخته شود، خسارتی که ایجاد شده است توسط بیمه و مسئولان کار به صاحبان کالاها پرداخت خواهد شد. خسارت ایجاد شده بین افراد به صورت نسبی تقسیم می شود. در این صورت زیانی به صاحب کالا وارد نمی شود. اگر قطعه ای از کشتی نیز به دریا ریخته بشود، خسارت ایجاد شده باید به صاحب کشتی پرداخت شود. بخشی از این خسارت ها توسط بیمه پرداخت می شود.
بخش دیگر نیز توسط فرمانده کشتی و کارکنان آن پرداخت خواهد شد. مقدار خسارتی که بیمه پرداخت می کند بر اساس قراردادی که بین مالک و شرکت بیمه بسته شده است، تعیین می شود.
قوانین یورک آنتورپ کاربرد هایی نیز دارند. اگر خطری جدی برای جان مسافران و خدمه کشتی اتفاق بیفتد و تنها راه نجات کشتی و مسافران آن به دریا ریختن کالا باشد، در این صورت ایرادی از نظر قانون به این کار وارد نخواهد شد. باید توجه داشت که به دریا ریختن کالاها باید به عنوان آخرین راه نجات در نظر گرفته بشود.
در صورتی که تمام راه های دیگر منجر به نجات کشتی نشود، به دریا ریختن کالا گزینه مناسب می باشد. کالایی که به دریا انداخته می شود، بررسی نمی شود. به عبارتی این کار به سرعت انجام می شود و فرصت بررسی مالکیت و نوع کالا وجود ندارد. طبق قانون خسارت کسانی که کالای خود را از دست داده اند؛ توسط بیمه، کارکنان کشتی یا صاحب کالاهای دیگر پرداخت می شود.