ناو سهند، ناوشکن پیشرفته ایرانی
ناو سهند
ناو سهند: همه ما به دفعات زیاد و مکرر با باز کردن تلویزیون و تماشای اخبار و همچنین گوش دادن به رادیو و بررسی اخبار مهم روز، با اخباری مربوط به ناوهای جنگی برخورد می‌کنیم. ناوهای جنگی یکی از پیشرفته‌ترین تجهیزات و تکنولوژی برای امورات دفاعی و جنگی است که اغلب کشورها توانایی ساخت و ارتقا آن را دارا هستند.
در ادامه به شرح کامل این موارد خواهیم پرداخت اما جالب است بدانید که به لطف خداوند متعال، کشور عزیزمان ایران نیز از این تکنولوژی و سیستم دفاعی پیشرفته، عقب نمانده و در تولید بسیاری از ناوهای جنگی به طور صد در صدی به خودکفایی رسیده است.
یکی از بهترین و بزرگ‌ترین ناوهای جنگی که ایران صاحب آن است و در این مقاله نیز بیشتر در رابطه با آن صحبت خواهیم کرد، ناو سهند است. پیشنهاد می‌کنیم اگر شما نیز از جمله افرادی هستید که به چنین اخبار نظامی و مقالات مربوط به آن علاقمند هستید و مدام اخبار مربوط به ناوها و چگونگی کاربرد آن‌ها را پیگیری می‌کنید، حتماً این مقاله را تا انتها بخوانید.
ویژگی‌های فیزیکی- ظاهری ناو جنگی سهند
ناو سهند برگرفته از نام ناو کلاس الوند سام است. نوع کشتی به صورت ناو محافظ سبک، فریگیت است. کلاس مربوط به ناو سهند، کلاس موج و همچنین همان طور که اشاره کردیم کشور سازنده این ناو، ایران عزیز خودمان است. کارخانه‌ای که ساخت این ناو را برعهده گرفته بود، کارخانجات نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی (نداجا) و همچنین بخش خصوصی بود.
ناو سهند برای اولین بار در تاریخ 10 آذر سال ۹۷ به ناوگان دریایی وارد شده است. طول کشتی تقریباً 94 متر و پهنای بدنه آن حدود 11 متر است. نوع موتور، تقریباً نامشخص است اما برآورد می‌شود که دو موتور با توان ده هزار اسب بخار درون کشتی قرار گرفته‌اند. تعداد خدمه این ناو ۱۴۰ نفر است. سرعتی که برای این ناو محاسبه شده است 30 گره دریایی یا همان ۵۶ کیلومتر بر ساعت است.
برد عملیاتی مربوط به ناو سهند، سه هزار مایل دریایی یا بیش از پنج هزار و ۵۰۰ کیلومتر است.
در رابطه با جنگ افزارهای موجود در ناو سهند بهتر است بدانید، دارای رادار و توپخانه ضد هوایی نزدیک کمند و همچنین دارای سامانه جنگ الکترونیک یکپارچه و پیشرفته است. همچنین دیگر مواردی از قبیل توپخانه، موشک‌های دفاع هوایی و هواگردهای قابل حمل که در ناو سهند قرار دارند.
کلیاتی در رابطه با ناو سهند ساخت ایران
ناو سهند را می¬توان سومین ناوچه کلاس موج دانست که به وسیله نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا) طراحی و تولید شده است. قبل از اینکه این ناو به مرحله تولید برسد، از سازه این کشتی یا همان ناو سهند در ماه شهریور سال ۱۳۹۱ رونمایی گردید و بعد از سال‌ها کار کردن بر روی ساخت کشتی، بالاخره در آذر ماه سال ۱۳۹۷ ناو سهند به آب انداخته شد.
همان‌طور که اشاره شد کشتی ناو سهند سومین نمونه از سری کلاس‌های خود است و بعد از ناوهای جماران و دماوند ۲ ساخته و تولید شده است. هر چند قابل ذکر است، رسانه‌های ایرانی شناورهای مربوط به این کلاس را تحت عنوان ناوشکن نام می‌برند، اما مطابق با سیستم‌های طبقه بندی مختلف در کشورهای دیگر جهان، این شناورها را به عنوان یک ناوچه در نظر می‌گیرند.
طولانی‌ترین دریانوردی نظامی تاریخ ایران در طول زمان، توسط همین ناوشکن انجام شده است. بدین صورت که ناو بندر مکران و ناوشکن سهند پس از دریانوردی به مدت ۱۳۳ روز که در این دریانوردی، ۱۴۴ هزار کیلومتر مسیر طی شده بود و همچنین با شرکت در رژه روز نیروی دریایی روسیه در بندر سن پترزبورگ در تاریخ سوم مرداد ماه، این کشتی به ایران بازگشت. به همین خاطر، این سفر دریایی ناو سهند و ناب بندر مکران طولانی‌ترین دریانوردی نظامی برای کشور ایران است.
تسلیحات موجود در ناو سهند
طبق محاسبه‌ای که با فرمانده محترم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا) در طول زمان ساخت ناوشکن سهند درباره تسلیحات این شناور شده بود، وی گفته بود، ناوشکن دماوند بعد از ناوشکن جماران ساخته شد و پیشرفته‌تر و توانمندتر از آن است. بنابراین بدون هیچ شکی می‌توان گفت ناوشکن سهند که در آن زمان در حال ساخت بود، ۳۰ درصد در گریز از رادار، پیشرفته‌تر و نوع سلاح‌های به کار رفته در آن متفاوت‌تر و قدرتمندتر است.
خصوصیات ناو شکن سهند ساخت ایران
طبق گفته‌های مقامات نظامی ایران، جنس به کار گرفته شده در ساخت سازه این شناور (ناو سهند)، جنس مخصوص و ویژه‌ای با قابلیت رادار گریزی پیشرفته به کار گرفته شده است. همچنین قابل ذکر است که این کشتی جنگی به سامانه‌های الکترونیکی پیشرفته و روش‌های دفاعی مدرن و به روز تجهیز گشته است.
نکته قابل توجه این است که ساخت ناو سهند از لحاظ مدت زمانی، تقریباً یک پنجم زمان ساخت ناوشکن جماران به طول انجامیده است. شناور سهند به یاد و احترام ناوچه سهند کلاس الوند که در سال ۶۷ طی جنگ‌هایی که در عملیات آخوندک با ناوگان دریایی آمریکا در خلیج فارس صورت گرفت و در آن عملیات غرق شد، سهند نام گرفته است.
ناوچه سهند (کلاس الوند)
ناوچه سهند (کلاس الوند) یکی از ناو محافظ‌های مربوط به کلاس سام نیروی دریایی ایران بود که پیش از انقلاب اسلامی نیز نام ناو فرامرز را به این ناو داده بودند. ناو سهند در بهار سال ۱۳۶۷ همان‌طور که قبلاً نیز اشاره کردیم، در جریان یک عملیات به نام آخوندک نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا غرق شد.
ماجرا از این قرار بود که ناو سهند وقتی در ده مایلی جنوب غرب جزیره لارک مستقر بود، توسط دو هواپیمای جنگی و تهاجمی آمریکا موقعیت‌یابی شده و سپس با موشک ضد کشتی هاریون و همچنین دو بمب هدایتی لیزری مورد اصابت قرار گرفت. متأسفانه در نهایت بمب‌های خوشه‌ای راک آی پرتاب شده به وسیله یکی از اینترودرها و همچنین یک موشک هاریون دیگر از سمت ناوشکن جورج اشتراوس تقریباً کشتی ما را به طور کامل نابود کرد.
ناو سهند ساعت‌های بسیاری در حال سوختن بود تا اینکه در نهایت آتش به سمت مخزن مهمات آن رسیده و سبب انفجار و غرق کامل کشتی گشت. قابل ذکر است که عملیات آخوندک نخستین عملیاتی بود که ارتش ایالات متحده آمریکا در آن از موشک‌های نوع سطح به سطح در درگیری‌های دریایی استفاده کرد.
مشخصات ناو سهند (فرامرز)
نام مربوط به ناو محافظ سهند (فرامرز) برگرفته شده از نام واسپر کلاس ام کا ۵ بود. نوع کشتی همانند ناو سهند ساخت ایران، به‌صورت ناو محافظ سبک فریگیت بود. همان‌طور که اشاره کردیم کلاس مربوط به آن، کلاس الوند یا کلاس سام بود. کشور سازنده و کارخانه تولید کننده این ناو بریتانیا و لیکرز بود. تاریخ سفارش این ناو توسط ایران سال ۱۹۶۷ بود. همچنین زمان ورود ناو سهند (فرامرز) به ناوگان دریایی ایران، سال‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ بود.
کشتی ناو سهند (فرامرز) تقریباً ۹۴ و نیم متر بود. پهنای بدنه آن حدوداً ۳ متر و ارتفاع ستون آن ۳.۲۵ متر بود. بارگیری استاندارد مربوط به ناو سهند فرامرز ۱۱۰۰ تن و حداکثر ظرفیت بارگیری ۱۵۴۰ تن بود. نوع موتور مربوط به آن دو موتور دیزلی پکسمن ونتورا بود که ۳۸۰۰ bhp قدرت داشت.
تعداد خدمه مربوط به ناو سهند فرامرز ۱۲۵ تا ۱۴۶ نفر بودند. سرعت این ناو، ۱۷ گره دریایی یا ۳۱ کیلومتر بر ساعت بود. در نهایت بهتر است بدانید برد عملیاتی مربوط به ناو سهند (فرامرز) ۹ هزار کیلومتر بر ساعت بود. این ناو نیز همانند ناو امروزی سهند، دارای توپخانه سیستم موشکی، همچنین توپخانه ضدهوایی و موشک دفاع هوایی بود. از جمله سیستم موشکی ناو سهند (فرامرز) می‌توان به ۵ موشک مارت در لانچر ۵ تایی اشاره کرد.
ناوچه جماران
با توجه به مطالبی که در رابطه با ناو سهند ارائه شد، احساس کردیم که نیاز است توضیحات کوتاه و مفیدی نیز در رابطه با ناوچه جماران دهیم. ناوچه جماران اولین مثالی از انواع ناوهای جنگی کلاس موج مرتبط با ساخت کشور ایران است. این ناوچه مجهز به انواع موشک‌های ضدکشتی و موشک¬های زمین به هوا، پرتاب کننده اژدر، توپ پدافندی و جنگ الکترونیک نوین و غیره است.
طول این کشتی همانند دو موارد قبلی اشاره شده، ۹۴ متر و ظرفیت آن ۱۴۲۹ تن و سرعت حرکت آن ۳۰ گره دریایی است. مطابق گفته‌های رسانه‌های ایرانی، کشتی مذکور در کشور ایران با به‌کارگیری قطعات مختلف داخلی و خارجی طراحی و ساخته شده است. شایان ذکر است موتور این ناو ساخت کشور فرانسه است. البته به دلیل بعضی شرایط سخت، قطعات مختلف آن توسط متخصصان ایرانی ساخته شده است.
بسیاری از رسانه‌های دولتی و مقامات ایرانی، ناو جماران و همچنین دیگر شناورهای مربوط به کلاس موج را به صورت ناوشکن و همچنین رزم‌ناو نامیده‌اند. اما بهتر است بدانید در منابع نظامی کشتی جماران را با عنوان ناو جماران نامیده اند، چرا که طبق اساس سیستم طبقه بندی تمام ارتش‌های دنیا، این چنین شناورهایی، ناو محافظ سبک محسوب می‌گردند.
جمع بندی
ما در این مقاله سعی نمودیم مطالب و توضیحاتی مفید و مختصر در رابطه با ناو جنگی سهند ساخت ایران و همچنین ناوهای جنگی سهند (فرامرز) که ساخت کشور بریتانیا بود، خدمتتان ارائه دهیم. امید است توانسته باشیم که به بسیاری از سؤالاتی که در ذهنتان در رابطه با این ناو بود، پاسخ داده باشیم.
همان‌طور که اشاره شد ناو سهند موج کلاس از سری ناوهای جدید و نوین و پیشرفته کشور ایران است که در سال ۱۳۹۷ وارد آب دریا شده است. وجود تجهیزات نظامی و جنگی از جمله ناوها و ناوشکن‌ها یکی از ملزومات هر کشوری است که به فکر تأمین امنیت خود است. خوشبختانه کشور ما ایران نیز در ساخت بسیاری از این تجهیزات از جمله ناوشکن‌ها به خودکفایی رسیده است.
در پایان مقاله نیز توضیحاتی در رابطه با ناوچه جماران که آن هم یکی از پیشرفته‌ترین و جدیدترین نسخه‌های ناوشکن‌هاست ارائه نمودیم.