علاوه بر شرایط سنی و شرایط عمومی مورد نیاز برای استخدام ملوان دریایی مانند تابعیت جمهوری اسلامی، شرایط سنی، جنسیت و غیره که در سایت رسمی کشتی داران به آن ها اشاره شده است، ملوانان در مرحله اول نیاز به آموزش های خاص یا مدارک تحصیلی دارند.
به عنوان مثال ملوانان ساده و نفتگیران دریایی معمولاً نیازی به آموزش رسمی ندارند اما انواع دیگر کارگران حمل و نقل آبی اغلب برنامه های آموزشی مورد تایید گارد ساحلی را تکمیل می کنند تا به آنها کمک کنند تا مدارک مورد نیاز خود را دریافت کنند. طول آموزش بستگی به اندازه و نوع کشتی و آبراهی دارد که روی آن کار می کنند. برای مثال، کارگران کشتی‌های اعماق دریا نسبت به کسانی که کشتی‌هایشان در رودخانه حرکت می‌کنند، به آموزش پیچیده تری نیاز دارند.
ملوان دریایی کیست؟
ملوان به شخصی گفته می شود که برای تفریح و یا به عنوان شغل با کشتی های دریایی سفر می کند و از آنها بهره برداری می کند. ملوانان می توانند به عنوان بخشی از خدمه کار کنند، اما بسیاری از ملوانان به تنهایی سفر می کنند. مسئولیت های یک ملوان در طول یک سفر خاص تا حدی به نوع کشتی و تعداد سایر خدمه بستگی دارد.
شرکت های بزرگ کشتیرانی و دولت‌های ملی تعداد زیادی ملوان را برای کار بر روی کشتی های مختلف استخدام می‌کنند، در حالی که شرکت های ماهیگیری کوچک معمولاً تنها چند ملوان را برای کار با کشتی های کوچک دریایی استخدام می نمایند. یک ملوان تفریحی معمولاً نیازی به گذراندن هیچ آموزش رسمی ندارد و بسیاری از ملوانان قبل از رفتن به قایق ها و قایق های موتوری یاد می‌گیرند که چگونه در قایق های کوچک پارو بزنند. بسیاری از کشورها برای دریافت مجوز نیاز به ملوانانی دارند که قایق‌هایی فراتر از اندازه معین کار می‌کنند، اگرچه در برخی کشورها این ملوانان برای دریافت مجوز نیازی به انجام هیچ گونه معاینه ندارند. ملوانان بسیار ماهر در مسابقات رقابتی شرکت می کنند که برخی از آن ها شامل سفرهای طولانی در اقیانوس های بزرگ است. بسیاری از ملوانان ماه ها را در دریا می گذرانند و به عنوان وسیله ای برای سفر بین کشورها به جای دلایل رقابتی یا تجاری دریانوردی می کنند.
ملوانان دریایی یا ملوان عرشه، کشتی و تجهیزات عرشه را اداره و نگهداری می کنند. آن ها خدمه عرشه را تشکیل می دهند و تمام قسمت های یک کشتی، به غیر از قسمت های مربوط به موتور را در وضعیت خوبی نگه می دارند. به آن ها دریانوردان معمولی گفته می شود و کمترین پیچیدگی را انجام می دهند. دریانوردان با تجربه دریانوردان توانا نامیده می شوند و معمولاً بیشتر خدمه را تشکیل می دهند. برخی از کشتی های بزرگ یک قایق سوار دارند که رئیس خدمه عرشه است.
انواع ملوان دریایی
عناوین قایقرانی برای نشان دادن انواع مختلف ملوانان و وظایف آنها استفاده می شود. در این قسمت به انواع مختلف ملوان ها، وظایف آن ها و ریشه این عناوین می پردازیم. ما همچنین موقعیت هایی را بررسی خواهیم کرد که در آن ها احتمالاً انواع مختلف ملوان را پیدا خواهید کرد. ما همچنین مفهوم رتبه در کشتی ها را توضیح خواهیم داد، همراه با چرایی اهمیت آن. شناخته شده ترین انواع دریانوردان عبارتند از کاپیتان، افسران، مهندسان، دریانوردان، دریانوردان، دریانوردان توانا و معمولی و کادت ها. عناوین دیگری مانند بوسون و سکاندار نیز رایج است. عنوانی که به یک ملوان دریایی اختصاص داده می شود به طور کلی وظیفه ملوان را در یک کشتی نشان می دهد.
اکثر عناوین متداول دریانوردی به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا برمی گردد. در اینجا لیستی از رایج ترین انواع ملوانان، وظایف آن ها و رتبه بندی فرماندهی کلی در یک کشتی معمولی آمده است و در ادامه به استخدام ملوان دریایی پرداخته می شود.
ناخدا که به عنوان استاد، فرمانده کشتی یا ناخدای کشتی نیز شناخته می شود، فرمانده کشتی و بالاترین رتبه آن است. کاپیتان ممکن است مالک کشتی نباشد، اما زمانی که او سوار است، کشتی متعلق به اوست. این وظیفه کاپیتان است که کشتی را هدایت کرده و تمام عملیات آن را مدیریت کند. در یک قایق بادبانی، کاپیتان مسئول رعایت مقررات و ناوبری، همراه با هدایت و کوتاه کردن بادبان ها در صورت کم بودن خدمه است.
افسر ارشد در فرماندهی بعد از کاپیتان، دوم است. افسر اول اغلب به عنوان فرمانده کشتی در زمانی که کاپیتان در خواب است، مریض یا غایب است، خدمت می کند.
در صورت غیبت کاپیتان و افسر ارشد، نفر دوم یا افسر دوم در صف فرماندهی کشتی، سوم است. افسر دوم گاهی اوقات به عنوان افسر قایق یا عرشه نیز خدمت می کند.
افسر سوم، چهارمین افسر عالی رتبه در کشتی است. این افسر اغلب وظیفه نظارت و نگهداری سیستم های اضطراری کشتی مانند قایق های نجات و تجهیزات آتش نشانی را بر عهده دارد. گاهی اوقات، افسر سوم نیز به عنوان افسر اخلاق (morale officer) یا افسر عرشه کار می کند. این ملوان عموماً وظایف "مهم" اضافی را بر عهده دارد که سایر افسران نمی توانند انجام دهند.
ناوبر مسئول ترسیم مسیر قایق است. ناوبرها در استفاده از نمودارها، سیستم های ناوبری GI'S و سایر ابزارها به خوبی آشنا هستند. ناوبرها نحوه خواندن برچسب های مختلف روی نمودارها مانند عمق و مکان کانال را می دانند. ناوبرها همچنین مسئول انتقال اطلاعات به کاپیتان هستند که در نهایت مسیر و سرعت قایق را تعیین می کند.
خلبان یا پیلوت شبیه یک ناوبر است، اما خلبان معمولاً در قایق نمی ماند. خلبانان دریانوردانی هستند که با آب های چالش برانگیز، مانند بندرهای شلوغ یا کانال های کم عمق کشتیرانی آشنا هستند. پیلوت به عنوان خلبان بندر نیز شناخته می شوند. در برخی موارد، یک کشتی قبل از عبور از آب های خطرناک، یک خلبان ناوبری را سوار می کند. هنگامی که از منطقه مورد نظر عبور می کند، خلبان معمولاً از کشتی پیاده می شود و سفرهای اضافی با کشتی های دیگر انجام می دهد.
مهندسان عناوین متعددی در کشتی ها دارند و همچنین وظایف متعددی را انجام می دهند. وظیفه اصلی مهندسان کشتی، راه اندازی و نگهداری موتور و سیستم های آن است. مهندس ارشد مسئول عملیات است. مهندسان ارشد اغلب چندین مهندس دیگر زیر نظر آن ها کار می کنند. بسیاری از کشتی های بادبانی بزرگتر حداقل یک مهندس در کشتی دارند، زیرا این کشتی ها تقریباً همیشه دارای پیشرانه داخلی و موتورهای کمکی هستند.
در برخی از کشتی ها، مهندسان فقط بر روی موتورها تمرکز نمی کنند. آن ها می توانند وظیفه راه اندازی، نگهداری و تعمیر همه چیز را از بادگیرهای لنگر گرفته تا سیستم های الکتریکی در آشپزخانه بر عهده داشته باشند. هر زمان که ماشین ها درگیر شوند، احتمال زیادی وجود دارد که یک مهندس مسئول آن باشد.
واژه Boatswain از انگلیسی قدیمی مشتق شده است و به شخصی اشاره دارد که مسئول مدیریت عرشه، بدنه و خدمه کشتی است. اصطلاحات جایگزین برای قایق سواری شامل افسر خرده، افسر عرشه و بوسون است. قایقران اغلب افرادی را دارد که زیر نظر آن ها کار می‌کنند که به عنوان همتایان قایقران (یا بوسون) شناخته می‌شوند. مسئولیت های قایقران منعکس‌کننده مسئولیت سرکارگر یا مدیر کل فروشگاه است.
کاپیتان همیشه مسئول هدایت قایق نیست. این امر به ویژه در کشتی های بزرگتر با خدمه 20 نفره یا بیشتر صادق است. در مورد قایق های بزرگتر، سکاندار مسئول هدایت و نگه داشتن کشتی در مسیر است. سکان دار دستورات مستقیم را از کاپیتان معمولاً به صورت (جهت) سپس (درجه قطب نما) می گیرد. نگه داشتن کشتی در مسیر در واقع بسیار چالش برانگیز است، زیرا قایق ها هرگز مسیرهای کاملا مستقیم را دنبال نمی کنند. سکاندار باید دقیق و ماهر باشد، زیرا آن ها اغلب وظیفه دارند اصلاحات ثابت و دقیقی را به صورت پهلو به پهلو انجام دهند.
این اصطلاح در بسیاری از نقاط جهان از محبوبیت خارج شده است، اگرچه هنوز در ورزش قایقرانی استفاده می شود. در کشتی ها فرماندهی قایق های کمکی کوچک مانند قایق نجات، قایق نجات یا بارج به طور کلی وظیفه فرماندهی قایق های کمکی را بر عهده دارد.
انواع افسران متعددی در کشتی ها در اندازه های مختلف وجود دارد. اصطلاح "افسر" به طور گسترده برای نشان دادن یک ملوان با درجه بالا استفاده می شود. این اصطلاح در سراسر مقیاس از افسران جوان تا افسران فرمانده (کاپیتان) کاربرد دارد. افسران درجات خود را از طریق آموزش، تجربه یا ارتقاء مبتنی بر شایستگی به دست می آورند. در بیشتر کشتی‌ها، افسران در ازای اختیارات بیشتر، دستمزد بالاتر، امکانات رفاهی بهتر و اختیارات بیشتری دریافت می‌کنند. افسران اغلب مسئول مستقیم افراد یا تجهیزاتی هستند که وظیفه مدیریت آنها را بر عهده دارند.
سیگنال دهنده فقط مسئول این است: سیگنال دهی. علامت دهنده با سایر کشتی ها با استفاده از پرچم ها یا چراغ های دریایی ارتباط برقرار می کند. سیگنال دهنده یا دیدبان باید درک عمیقی از پرچم های سیگنال، کد مورس و سایر اشکال ارتباط دریایی داشته باشد.
Deckhands ملوانان همه منظوره ای هستند که طیف وسیعی از وظایف را انجام می دهند. این ملوانان بسته به اندازه و نوع قایق هر کاری از بالا بردن بادبان گرفته تا تهیه غذا انجام می دهند. یک ملوان عرشه معمولاً پایین‌ترین و کم تجربه‌ترین عضو خدمه است، اگرچه وظایفی که انجام می‌دهند، ضروری هستند. Deckhands ملوانان سطح ابتدایی هستند که اغلب با کسب تجربه فرصت های زیادی برای ارتقا دارند.
یک دریانورد توانا معمولاً رتبه ای بالاتر از یک دریانورد معمولی است. به عبارت دیگر، این اولین ترفیع یا ارتقاء سطحی است که یک ملوان دریافت می کند. به طور کلی، یک دریانورد توانا یک خدمه سطح پایه با حدود دو سال تجربه در کشتی است. این ملوانان وظایف عمومی متعددی را در کشتی ها انجام می دهند، اگرچه از اقتدار بیشتری نسبت به دریانوردان با رتبه پایین برخوردارند. یک دریانورد یا ملوان توانا و یک دریانورد معمولی بسیاری از وظایف یکسان را انجام می دهند. این ها شامل نظافت، رنگ آمیزی، تجهیز و نگهداری عمومی است.
یک دریانورد معمولی یکی دیگر از موقعیت های ابتدایی در یک قایق است و آن ها وظایف اساسی را انجام می دهند. مسئولیت های معمولی دریانورد شامل نظافت، نقاشی، تعمیر ماشین آلات، پرداخت برنج، جابجایی اجسام سنگین و سایر کارهای متفرقه در صورت نیاز است. دریانوردان معمولی مانند ملوان عرشه از پایین شروع می‌کنند اما فرصت‌هایی برای پیشرفت دارند.
کادت یک کارآموز یا ملوان بی تجربه است که وارد کشتی می شود و (معمولاً با ظرفیت محدود) در وظایف کشتی شرکت می کند. کادت ها پایین ترین ملوان دریایی در کشتی هستند.
ملوان دریایی کیست؟
ملوان به شخصی گفته می شود که برای تفریح و یا به عنوان شغل با کشتی های دریایی سفر می کند و از آنها بهره برداری می کند. ملوانان می توانند به عنوان بخشی از خدمه کار کنند، اما بسیاری از ملوانان به تنهایی سفر می کنند. مسئولیت های یک ملوان در طول یک سفر خاص تا حدی به نوع کشتی و تعداد سایر خدمه بستگی دارد. شرکت های بزرگ کشتیرانی و دولت‌های ملی تعداد زیادی ملوان را برای کار بر روی کشتی های مختلف استخدام می‌کنند، در حالی که شرکت های ماهیگیری کوچک معمولاً تنها چند ملوان را برای کار با کشتی های کوچک دریایی استخدام می نمایند.
یک ملوان تفریحی معمولاً نیازی به گذراندن هیچ آموزش رسمی ندارد و بسیاری از ملوانان قبل از رفتن به قایق ها و قایق های موتوری یاد می‌گیرند که چگونه در قایق های کوچک پارو بزنند. بسیاری از کشورها برای دریافت مجوز نیاز به ملوانانی دارند که قایق‌هایی فراتر از اندازه معین کار می‌کنند، اگرچه در برخی کشورها این ملوانان برای دریافت مجوز نیازی به انجام هیچ گونه معاینه ندارند. ملوانان بسیار ماهر در مسابقات رقابتی شرکت می کنند که برخی از آن ها شامل سفرهای طولانی در اقیانوس های بزرگ است. بسیاری از ملوانان ماه ها را در دریا می گذرانند و به عنوان وسیله ای برای سفر بین کشورها به جای دلایل رقابتی یا تجاری دریانوردی می کنند.
ملوانان دریایی یا ملوان عرشه، کشتی و تجهیزات عرشه را اداره و نگهداری می کنند. آن ها خدمه عرشه را تشکیل می دهند و تمام قسمت های یک کشتی، به غیر از قسمت های مربوط به موتور را در وضعیت خوبی نگه می دارند. به آن ها دریانوردان معمولی گفته می شود و کمترین پیچیدگی را انجام می دهند. دریانوردان با تجربه دریانوردان توانا نامیده می شوند و معمولاً بیشتر خدمه را تشکیل می دهند. برخی از کشتی های بزرگ یک قایق سوار دارند که رئیس خدمه عرشه است.
انواع ملوان دریایی
عناوین قایقرانی برای نشان دادن انواع مختلف ملوانان و وظایف آنها استفاده می شود. در این قسمت به انواع مختلف ملوان ها، وظایف آن ها و ریشه این عناوین می پردازیم. ما همچنین موقعیت هایی را بررسی خواهیم کرد که در آن ها احتمالاً انواع مختلف ملوان را پیدا خواهید کرد. ما همچنین مفهوم رتبه در کشتی ها را توضیح خواهیم داد، همراه با چرایی اهمیت آن. شناخته شده ترین انواع دریانوردان عبارتند از کاپیتان، افسران، مهندسان، دریانوردان، دریانوردان، دریانوردان توانا و معمولی و کادت ها. عناوین دیگری مانند بوسون و سکاندار نیز رایج است.
عنوانی که به یک ملوان دریایی اختصاص داده می شود به طور کلی وظیفه ملوان را در یک کشتی نشان می دهد. اکثر عناوین متداول دریانوردی به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا برمی گردد. در اینجا لیستی از رایج ترین انواع ملوانان، وظایف آن ها و رتبه بندی فرماندهی کلی در یک کشتی معمولی آمده است و در ادامه به استخدام ملوان دریایی پرداخته می شود.
ناخدا که به عنوان استاد، فرمانده کشتی یا ناخدای کشتی نیز شناخته می شود، فرمانده کشتی و بالاترین رتبه آن است. کاپیتان ممکن است مالک کشتی نباشد، اما زمانی که او سوار است، کشتی متعلق به اوست. این وظیفه کاپیتان است که کشتی را هدایت کرده و تمام عملیات آن را مدیریت کند. در یک قایق بادبانی، کاپیتان مسئول رعایت مقررات و ناوبری، همراه با هدایت و کوتاه کردن بادبان ها در صورت کم بودن خدمه است.
افسر ارشد در فرماندهی بعد از کاپیتان، دوم است. افسر اول اغلب به عنوان فرمانده کشتی در زمانی که کاپیتان در خواب است، مریض یا غایب است، خدمت می کند.
در صورت غیبت کاپیتان و افسر ارشد، نفر دوم یا افسر دوم در صف فرماندهی کشتی، سوم است. افسر دوم گاهی اوقات به عنوان افسر قایق یا عرشه نیز خدمت می کند.
افسر سوم، چهارمین افسر عالی رتبه در کشتی است. این افسر اغلب وظیفه نظارت و نگهداری سیستم های اضطراری کشتی مانند قایق های نجات و تجهیزات آتش نشانی را بر عهده دارد. گاهی اوقات، افسر سوم نیز به عنوان افسر اخلاق (morale officer) یا افسر عرشه کار می کند. این ملوان عموماً وظایف "مهم" اضافی را بر عهده دارد که سایر افسران نمی توانند انجام دهند.
ناوبر مسئول ترسیم مسیر قایق است. ناوبرها در استفاده از نمودارها، سیستم های ناوبری GI'S و سایر ابزارها به خوبی آشنا هستند. ناوبرها نحوه خواندن برچسب های مختلف روی نمودارها مانند عمق و مکان کانال را می دانند. ناوبرها همچنین مسئول انتقال اطلاعات به کاپیتان هستند که در نهایت مسیر و سرعت قایق را تعیین می کند.
خلبان یا پیلوت شبیه یک ناوبر است، اما خلبان معمولاً در قایق نمی ماند. خلبانان دریانوردانی هستند که با آب های چالش برانگیز، مانند بندرهای شلوغ یا کانال های کم عمق کشتیرانی آشنا هستند. پیلوت به عنوان خلبان بندر نیز شناخته می شوند. در برخی موارد، یک کشتی قبل از عبور از آب های خطرناک، یک خلبان ناوبری را سوار می کند. هنگامی که از منطقه مورد نظر عبور می کند، خلبان معمولاً از کشتی پیاده می شود و سفرهای اضافی با کشتی های دیگر انجام می دهد.
مهندسان عناوین متعددی در کشتی ها دارند و همچنین وظایف متعددی را انجام می دهند. وظیفه اصلی مهندسان کشتی، راه اندازی و نگهداری موتور و سیستم های آن است. مهندس ارشد مسئول عملیات است. مهندسان ارشد اغلب چندین مهندس دیگر زیر نظر آن ها کار می کنند. بسیاری از کشتی های بادبانی بزرگتر حداقل یک مهندس در کشتی دارند، زیرا این کشتی ها تقریباً همیشه دارای پیشرانه داخلی و موتورهای کمکی هستند.
در برخی از کشتی ها، مهندسان فقط بر روی موتورها تمرکز نمی کنند. آن ها می توانند وظیفه راه اندازی، نگهداری و تعمیر همه چیز را از بادگیرهای لنگر گرفته تا سیستم های الکتریکی در آشپزخانه بر عهده داشته باشند. هر زمان که ماشین ها درگیر شوند، احتمال زیادی وجود دارد که یک مهندس مسئول آن باشد.
واژه Boatswain از انگلیسی قدیمی مشتق شده است و به شخصی اشاره دارد که مسئول مدیریت عرشه، بدنه و خدمه کشتی است. اصطلاحات جایگزین برای قایق سواری شامل افسر خرده، افسر عرشه و بوسون است. قایقران اغلب افرادی را دارد که زیر نظر آن ها کار می‌کنند که به عنوان همتایان قایقران (یا بوسون) شناخته می‌شوند. مسئولیت های قایقران منعکس‌کننده مسئولیت سرکارگر یا مدیر کل فروشگاه است.
کاپیتان همیشه مسئول هدایت قایق نیست. این امر به ویژه در کشتی های بزرگتر با خدمه 20 نفره یا بیشتر صادق است. در مورد قایق های بزرگتر، سکاندار مسئول هدایت و نگه داشتن کشتی در مسیر است. سکان دار دستورات مستقیم را از کاپیتان معمولاً به صورت (جهت) سپس (درجه قطب نما) می گیرد. نگه داشتن کشتی در مسیر در واقع بسیار چالش برانگیز است، زیرا قایق ها هرگز مسیرهای کاملا مستقیم را دنبال نمی کنند. سکاندار باید دقیق و ماهر باشد، زیرا آن ها اغلب وظیفه دارند اصلاحات ثابت و دقیقی را به صورت پهلو به پهلو انجام دهند.
این اصطلاح در بسیاری از نقاط جهان از محبوبیت خارج شده است، اگرچه هنوز در ورزش قایقرانی استفاده می شود. در کشتی ها فرماندهی قایق های کمکی کوچک مانند قایق نجات، قایق نجات یا بارج به طور کلی وظیفه فرماندهی قایق های کمکی را بر عهده دارد.
انواع افسران متعددی در کشتی ها در اندازه های مختلف وجود دارد. اصطلاح "افسر" به طور گسترده برای نشان دادن یک ملوان با درجه بالا استفاده می شود. این اصطلاح در سراسر مقیاس از افسران جوان تا افسران فرمانده (کاپیتان) کاربرد دارد. افسران درجات خود را از طریق آموزش، تجربه یا ارتقاء مبتنی بر شایستگی به دست می آورند. در بیشتر کشتی‌ها، افسران در ازای اختیارات بیشتر، دستمزد بالاتر، امکانات رفاهی بهتر و اختیارات بیشتری دریافت می‌کنند. افسران اغلب مسئول مستقیم افراد یا تجهیزاتی هستند که وظیفه مدیریت آنها را بر عهده دارند.
سیگنال دهنده فقط مسئول این است: سیگنال دهی. علامت دهنده با سایر کشتی ها با استفاده از پرچم ها یا چراغ های دریایی ارتباط برقرار می کند. سیگنال دهنده یا دیدبان باید درک عمیقی از پرچم های سیگنال، کد مورس و سایر اشکال ارتباط دریایی داشته باشد.
Deckhands ملوانان همه منظوره ای هستند که طیف وسیعی از وظایف را انجام می دهند. این ملوانان بسته به اندازه و نوع قایق هر کاری از بالا بردن بادبان گرفته تا تهیه غذا انجام می دهند. یک ملوان عرشه معمولاً پایین‌ترین و کم تجربه‌ترین عضو خدمه است، اگرچه وظایفی که انجام می‌دهند، ضروری هستند. Deckhands ملوانان سطح ابتدایی هستند که اغلب با کسب تجربه فرصت های زیادی برای ارتقا دارند.
یک دریانورد توانا معمولاً رتبه ای بالاتر از یک دریانورد معمولی است. به عبارت دیگر، این اولین ترفیع یا ارتقاء سطحی است که یک ملوان دریافت می کند. به طور کلی، یک دریانورد توانا یک خدمه سطح پایه با حدود دو سال تجربه در کشتی است. این ملوانان وظایف عمومی متعددی را در کشتی ها انجام می دهند، اگرچه از اقتدار بیشتری نسبت به دریانوردان با رتبه پایین برخوردارند. یک دریانورد یا ملوان توانا و یک دریانورد معمولی بسیاری از وظایف یکسان را انجام می دهند. این ها شامل نظافت، رنگ آمیزی، تجهیز و نگهداری عمومی است.
یک دریانورد معمولی یکی دیگر از موقعیت های ابتدایی در یک قایق است و آن ها وظایف اساسی را انجام می دهند. مسئولیت های معمولی دریانورد شامل نظافت، نقاشی، تعمیر ماشین آلات، پرداخت برنج، جابجایی اجسام سنگین و سایر کارهای متفرقه در صورت نیاز است. دریانوردان معمولی مانند ملوان عرشه از پایین شروع می‌کنند اما فرصت‌هایی برای پیشرفت دارند.
کادت یک کارآموز یا ملوان بی تجربه است که وارد کشتی می شود و (معمولاً با ظرفیت محدود) در وظایف کشتی شرکت می کند. کادت ها پایین ترین ملوان دریایی در کشتی هستند.
استخدام ملوان دریایی
علاوه بر شرایط سنی و شرایط عمومی مورد نیاز برای استخدام ملوان دریایی مانند تابعیت جمهوری اسلامی، شرایط سنی، جنسیت و غیره که در سایت رسمی کشتی داران به آن ها اشاره شده است، ملوانان در مرحله اول نیاز به آموزش های خاص یا مدارک تحصیلی دارند. به عنوان مثال ملوانان ساده و نفتگیران دریایی معمولاً نیازی به آموزش رسمی ندارند اما انواع دیگر کارگران حمل و نقل آبی اغلب برنامه های آموزشی مورد تایید گارد ساحلی را تکمیل می کنند تا به آنها کمک کنند تا مدارک مورد نیاز خود را دریافت کنند.
طول آموزش بستگی به اندازه و نوع کشتی و آبراهی دارد که روی آن کار می کنند. برای مثال، کارگران کشتی‌های اعماق دریا نسبت به کسانی که کشتی‌هایشان در رودخانه حرکت می‌کنند، به آموزش پیچیده تری نیاز دارند.
