معرفی قایق نجات و کشتی نجات
معرفی قایق نجات و کشتی نجات
همانطور که موتور سواری بدون کلاه ایمنی یک نه بزرگ است، کشتی ها نیز بدون lifeboat و rescue boat ناقص هستند. بسیاری از ما که از کشتی ها و جنبه های مختلف آن ناشناخته هستیم، برای اولین بار با مفهوم کشتی نجات از فیلم تایتانیک آشنا شدیم. هر شناور مجهز به یک یا چند قایق نجات است که معمولاً با یک هدف مشترک بر روی قایق سوار می شوند: به عنوان وسیله ای برای فرار و بقای موقت در مواقع بروز هرگونه حادثه یا آسیب به کشتی. این حادثه یا آسیب به هر رویداد ناگواری اشاره دارد که در نهایت کشتی را به خطر می اندازد و جان همه سرنشینان را به خطر می اندازد. از این رو، هر کشتی باید ابزاری برای جمع کردن افراد داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که در صورت بروز چنین حوادث ناگواری، حداکثر تعداد ممکن مسافران و خدمه در کشتی تخلیه می شود.
اکنون با اصطلاحات آشنای مانند قایق نجات، کشتی نجات، قایق نهنگ، جلیقه نجات و غیره مواجه می شویم که با هر کشتی شناور مرتبط است. همه این ها وسایل ایمنی هستند که تحت چارچوب مقررات ایمنی جان در دریا یا SOLAS تحت IMO قرار دارند. آن ها تحت حیطه اختیارات لوازم نجات جان یا دستورالعمل های LSA تحت مقررات SOLAS قرار دارند. این چارچوب یک نظریه دائماً در حال تکامل است که به دنبال بهبود و بهینه‌سازی ایمنی زندگی در ترافیک دریایی در طول سال‌ها با فناوری‌ها و طرح‌هایی است که به طور مداوم پیشرفت می‌کنند و کشتی‌ها را ایمن‌تر می‌کنند.
اول، جلیقه نجات، یک وسیله ایمنی ضروری، با نام های دیگر متفاوت است. جلیقه نجات وسیله ای بادی است که مانند یک جلیقه واقعی روی بدن پوشیده می شود. این به شناور کردن بدن در سطح آب کمک می کند تا از غرق شدن جلوگیری کند و تا زمانی که امداد و نجات یا تخلیه در دسترس باشد، پشتیبانی می کند. در شرایط عملی، در دریاهای عمیق که شرایط ناآرام است و گاهی اوقات در آب و هوای سردتر، آب یخ می‌زند و در صورت نرسیدن به موقع کمک، احتمال مرگ بر اثر غرق شدن اجباری یا هیپوترمی وجود دارد. به عبارت دیگر، آن ها تنها برای مدت کوتاهی ابزار موقتی برای بقا هستند. با این حال، قایق‌های نجات و کشتی نجات، سازه های شناوری هستند که می‌توانند در صورت بروز هر گونه حادثه یا حادثه، افراد را از شناور در حال غرق شدن دور کنند.
lifeboat به چه معناست؟
از آنجایی که قایق های نجات مهم هستند، اکثر خدمه و مسافران کشتی ترجیح می دهند که بدون استفاده بمانند. با این حال، آن ها آخرین راه حل ضروری برای کسانی هستند که در کشتی هستند و در طول سال ها بسیاری از ارائه آنها سپاسگزار بوده اند. قایق های نجات همیشه بخشی جدایی ناپذیر از رویه های ایمنی دریایی بوده اند. برای کشتی مهم است که تعداد الزامی قایق نجات در کشتی داشته باشد که به راحتی قابل دسترسی و استفاده در مواقع اضطراری باشد. قایق های نجات بزرگتر و در ساخت و ساز قوی تر هستند.
آن ها برای تخلیه مسافران و خدمه در تصادفات کشتی استفاده می شوند. آن ها می توانند مسافران بیشتری را حمل کنند و سطوح بالاتری از وضعیت های دریایی و شرایط آب و هوایی را تحمل کنند. علاوه بر این، آذوقه و سایر جیره‌های غذایی برای رزق و روزی افراد در کشتی برای مدت طولانی دارند. به عبارت دیگر، قایق‌های نجات، کشتی‌های بقای پیشرفته برای نجات یا تخلیه و بقا یا گذران زندگی طولانی‌مدت در دریا هستند. از سوی دیگر، هر قایق نجات باید حداقل شرایط نجات فوری یا سریع مسافران را بدون توجه به دوره معاش بعدی داشته باشد. بنابراین، یک قایق نجات می تواند به راحتی به عنوان یک قایق نجات واجد شرایط شود. با این حال، هر rescue boat را نمی‌توان به عنوان قایق نجات طبقه‌بندی کرد مگر اینکه الزامات و توضیحات خاصی را مطابق زیر برآورده کند.
انواع قایق نجات
طبق مقررات SOLAS، هر شناور باید دارای قایق های نجات کافی باشد تا 37.5 درصد از خدمه و مسافران هر دو طرف را در خود جای دهد. در حالی که قایق های غریق بادی یا صلب باید 25 درصد در هر طرف کشتی را در خود جای دهند. قایق های نجات بسته به کاربرد، حوزه کاربرد و کارایی آن ها سه نوع هستند:
- قایق های نجات باز (Open Lifeboats)
همانطور که از نام آن پیداست، این قایق های نجات باز هستند و سقفی ندارند. آنها عمدتاً به صورت دستی توسط پاروها حرکت می کنند. گاهی اوقات ممکن است از موتور جرقه زنی تراکمی نیز برای هدایت قایق نجات استفاده شود. با این حال، به دلیل هنجارهای ایمنی سخت در حال حاضر، قایق های نجات باز تخفیف داده شده اند. آن ها به ندرت در کشتی های قدیمی دیده می شوند.
- قایق های نجات بسته (Closed Lifeboats)
قایق های نجات بسته با سقفی محصور شده اند که افراد داخل آن را از باران، جریان های آب دریا و بادهای شدید محافظت می کند. اگر این قایق ها سرنگون شوند، به تنهایی عمودی می مانند. اینها بیشتر به قایق های نجات کاملا محصور و قایق های نجات نیمه محصور طبقه بندی می شوند.
- قایق های نجات سقوط آزاد (Free Fall Lifeboats)
قایق های نجات سقوط آزاد ذخیره شده و از یک لغزنده شیب دار رو به پایین برای حداکثر فاصله پرتاب می شوند. آنها سنگین‌تر و قوی‌تر هستند تا هنگامی که مستقیماً هنگام رها شدن از کشتی سقوط می‌کنند، تأثیر خود را با آب حفظ کنند.
به غیر از این سه نوع متداول، دو نوع قایق نجات پیشرفته دیگر نیز وجود دارد که عبارتند از: قایق های نجات ضد حریق و قایق های نجات Hyperbaric.
- قایق های نجات نسوز
این قایق ها در هنگام نشت نفت استفاده می شوند و برای مقاومت در برابر مواد شعله ور به شدت عایق هستند. ماهیت معیشتی بالا به آن اجازه می دهد تا 8 دقیقه پس از عبور از آب، قایق را در برابر گرما و شعله های آتش بپوشاند.
- قایق های نجات Hyperbaric
این قایق ها از یک محفظه غواصی قابل آب بندی با دریچه هایی به اندازه کافی بزرگ تشکیل شده اند که افراد بتوانند بدون فشار زدایی وارد و خارج شوند. مخزن تحت فشار منبع گاز تنفسی فشرده را برای افزایش فشار هوای داخلی فراهم می کند.
الزامات SOLAS برای قایق های نجات
با توجه به کدهای LSA و SOLAS، مجموعه ای از الزامات وجود دارد که ایمنی یک قایق نجات را تضمین می کند. این الزامات عبارتند از:
- از نظر ساخت، قایق‌های نجات، بدنه‌های سفت و سخت غیرقابل باد هستند که از مواد تایید شده‌ای تشکیل شده‌اند که مقاوم در برابر آتش بوده، غیرقابل احتراق، سازگار با محیط زیست هستند و از نظر طراحی می‌توانند در شرایط دریا و بارهای پرتاب تا حد زیادی از نظر طراحی دوام بیاورند.
- طبق مقررات SOLAS، برای کشتی های باری، بسته به نوع و اندازه کشتی، تعداد و اندازه قایق های نجات باید به گونه ای باشد که بتوانند تعداد کل خدمه را در کشتی حمل کنند. برای کشتی‌های مسافربری، که در آن تعارف بیشتری وجود دارد، تهیه قایق نجات برای همه امکان‌پذیر نیست. با این حال، تعداد و اندازه قایق های نجات بهینه شده است. در این موارد، life-raft یا سایر اشکال survival crafts بر این اساس به کار گرفته می‌شوند تا در مواقع اضطراری به مکمل ها رسیدگی کنند.
- با این حال، مقررات SOLAS ایجاب می‌کند که برای کشتی‌های مسافربری که در سفرهای بین‌المللی یا بین قاره‌ای شرکت می‌کنند، باید تعداد کافی قایق نجات در هر طرف کشتی وجود داشته باشد به طوری که حداقل 50٪ از ظرفیت کل کشتی را تامین کند. برای کشتی‌هایی که در سفرهای کوتاه بین‌المللی شرکت می‌کنند، باید حداقل 30 درصد از کل مکمل را تامین کنند.
- قایق‌های نجات یا سایر کشتی‌های بقا، بقیه مراقبت های مشترک را در صورت لزوم انجام می دهند. با این حال، برای کشتی های مسافربری کمتر از 500 GT، که معمولاً کشتی های کوچک تا متوسط هستند که در دریاها تردد نمی کنند، بسته به تعداد مسافران، نیازی به قایق های نجات و یک یا چند قایق نجات یا کشتی های کوچک نیست.
- قایق های نجات امروزی از فایبرگلاس، آلومینیوم، پی وی سی، هیپالون یا سایر کامپوزیت های پلاستیکی با کیفیت بالا تشکیل شده اند. اندازه قایق های نجات از حدود 7 متر (طبق استانداردهای SOLAS) تا بیش از 20 متر در برخی موارد متفاوت است. با این حال، طبق دستورالعمل، آن ها فقط باید تا 150 مسافر را حمل کنند.
- طبق دستورالعمل ها، قایق های نجات باید به اندازه ای طراحی شوند که زندگی در دریا را حداقل برای مدتی حفظ کنند. به غیر از مقرراتی که برای افراد ذکر شده در بالا وجود دارد، آن ها دارای یک سیستم محرکه اختصاصی و لنگرگاه، پمپاژ و زهکشی، تهویه، وسایل حفاظت در برابر آتش، سیستم های ناوبری اولیه و غیره هستند.
- با بارگیری کامل قایق، زمان بالا بردن قایق برای راه اندازی دستگاه پرتابش نباید کمتر از 0.3 متر بر ثانیه باشد.
- قایق های نجات باید با رنگ نارنجی روشن مورد تایید بین المللی رنگ آمیزی شوند و علامت تماس کشتی روی آن چاپ شود.
- ایستگاه قایق نجات، که در آن پوسترهای آگاهی ایمنی و مراحل پرتاب نصب می شود، باید برای همه خدمه در همه زمان ها و تحت هر شرایطی به راحتی قابل دسترسی باشد.
- برای اطمینان از اینکه اعضای خدمه کشتی قادر به پرتاب قایق در حداقل زمان در مواقع اضطراری هستند، باید تمرینات منظمی انجام شود.
- جدای از این الزامات، قایق های نجات باید تجهیزات ایمنی و بقای لازم را نیز در داخل کشتی داشته باشند.
تفاوت lifeboat و rescue boat
اگرچه قایق های نجات (lifeboats) به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرند، اما با rescue boat متفاوت هستند. rescue boat کشتی ای است که برای نجات سریع و مؤثر افراد در شرایط اضطراری استفاده می‌شود. حالا به دقت توجه داشته باشید که کلمه اورژانس می تواند معانی زیادی داشته باشد. این می تواند از غرق شدن کشتی گرفته تا فردی که ممکن است به طور تصادفی از روی تخته سقوط کرده باشد تا چند نگهبان که در یک فانوس دریایی در جزیره ای دورافتاده به دلیل آب و هوای بد گیر افتاده اند. به عبارت دیگر، قایق های نجات بسته به موقعیتی که در آن نیاز به حمل موقت تعداد کمی از افراد در یک مسافت معین دارد، می توانند کاربردهای گسترده ای داشته باشند.
life-raft یک نمونه رایج از یک قایق نجات است که به طور اجتناب ناپذیری در همه کشتی ها، صرف نظر از اندازه و عملکرد، وجود دارد. قایق های نجات معمولاً کشتی های نجات کوچک، بادی یا صلب هستند و عمدتاً کشتی‌های نجات غیر پیشرانه هستند که قادر به انجام عملیات نجات در دریا هستند. برای تمام اهداف عملی، همه کشتی های دریایی باید حداقل یک قایق نجات داشته باشند. طبق مقررات SOLAS، کشتی‌های بیش از 500 تن ناخالص باید دو یا چند قایق نجات بسته به اندازه و تعداد خدمه یا اعضای کشتی داشته باشند. کشتی های مسافربری نیاز به قایق نجات بسیار بالاتری دارند.
کشتی‌های حاضر دارای قایق‌های نجات به شکل IRB هستند که قایق‌های لاستیکی بادی هستند که از لاستیک و سایر مواد مصنوعی ساخته شده‌اند، و RIBS یا قایق‌های بادی بدنه صلب که از ساختارهای سفت و بادی تشکیل شده‌اند. در مواد سفت و سخت، آلومینیوم، فایبرگلاس یا کامپوزیت های مصنوعی مقاوم به عنوان ابزار ساخت استفاده می شود. اگرچه اندازه آنها ممکن است از یک کشتی به کشتی دیگر متفاوت باشد، برای همه اهداف عملی، طول آنها حداقل حدود 4 متر و معمولا حداکثر 8.5 متر است. آنها باید حداقل 4-5 عضو را بر روی خود حمل کنند. آنها عموماً غیر پیشرانه هستند، اما گاهی اوقات ممکن است ابزارهای پیشرانه ملایم داشته باشند. طبق مقررات SOLAS، بدون توجه به شرایط، آنها باید حداقل 4 ساعت در آب بمانند.
بدون عمیق‌تر شدن جزئیات مقررات لوازم نجات، کافی است بدانید که، کشتی نجات یا یا قایق‌های نجات باید حداقل امکاناتی برای پیشرفت در دریا داشته باشند، مانند پاروهای دستی یا پارو، قایق های نگهدارنده و برخی وسایل روشنایی (در شب)، سیگنال های اضطراری مانند سوت یا سیگنال‌های صوتی یا نوعی نورپردازی، نورافکن، برخی وسایل یا خطوط لنگرگاه و برخی از وسایل حفاظت حرارتی و کمک های اولیه بسته به تعداد افرادی که می‌تواند حمل کنند. قایق های نجات به سرعت از کشتی رها می‌شوند و قایق های بادی را می‌توان راحت تر پایین آورد و به عقب برد.
منظور از کشتی نجات (قایق نجات) یا life-raft چیست؟
گاهی اوقات در لغت Life-rafts را کشتی نجات می نامند. در واقع Life-raft تجهیزات نجاتی هستند که علاوه بر قایق های نجات، به عنوان وسیله ای نجات دهنده در هر کشتی تجاری یا مسافری دریایی ارائه می شوند و نوعی life-boat نیز می باشند. راه اندازی Life-raft بسیار آسان تر از lifeboat است. در مواقع اضطراری، تخلیه از کشتی می تواند بدون پرتاب دستی هیچ یک از آنها انجام شود، زیرا قایق های نجات با یک سیستم بادی خودکار طراحی شده اند. Life-rafts معمولاً در ایستگاه جمع آوری، در بندر و سمت راست در نزدیکی قایق نجات، و در جلو و عقب کشتی قرار دارند. مکان به طور کلی به اندازه کشتی بستگی دارد. قایق های نجات در یک محفظه فایبر گلاس با گازی با فشار بالا برای باد کردن قایق های نجات در مواقع اضطراری ذخیره می شوند.
یک واحد آزادسازی هیدرواستاتیک (HRU) به کانتینر قایق و کشتی متصل است که حتی پس از غرق شدن کشتی در آب، قایق را آزاد می کند. مشخصات قایق روی کانتینر قرار گرفته است که شامل ظرفیت، تاریخ ساخت، تاریخ سرویس، نام شرکت و غیره به همراه روش پرتاب با نمایشگر فوتوژنیک برای درک آسان است. اقلام ضروری بقا از قبل در قایق ذخیره شده است، از جمله جیره، وسایل آتش‌نشان، جلیقه نجات، و غیره. برخی از کشتی‌ها دارای یک سیستم پرتاب دیویت هستند که به خدمه اجازه می‌دهد باد کرده و بر روی قایق سوار شوند و از خطر ورود به آب دریا جلوگیری کنند. برخی از ویژگی های ایمنی اصلی در یک قایق نجات عبارتند از: شیر فشار، کیسه هوایی تثبیت کننده و سایبان عایق دو لایه برای محافظت در برابر گرما و سرما
الزامات مهم Solas برای Life Rafts
- تمام قایق های غریق که در کشتی ها ارائه می‌شوند باید به طور دائم به کشتی متصل شوند.
- هر قایق غریق یا گروهی از قایق های غریق باید با چیدمان بدون شناور و مطابق با الزامات ذخیره شوند تا هر یک شناور آزاد باشد. اگر یک قایق بادی باشد، باید هنگام غرق شدن کشتی به طور خودکار باد شود.
- قایق های نجات باید به گونه ای ذخیره شوند که امکان رهاسازی دستی یک قایق یا کانتینر در یک زمان از ترتیبات ایمن سازی فراهم شود.
- قایق‌های غریق پرتاب شده توسط داویت باید در دسترس قلاب های بالابر قرار گیرند.
- قایق های نجاتی که برای پرتاب از روی دریا در نظر گرفته شده اند باید به گونه ای انبار شوند که به راحتی برای پرتاب در دو طرف کشتی قابل انتقال باشند.
الزامات ضروری برای شناورهای غریق، کشتی نجات و ظرفیت حمل آن ها
Life Raft و هر کشتی باید از مقررات ذکر شده در SOLAS پیروی کند. برخی از نکات مهم در مورد این مدل قایق نجات عبارتند از:
- قایق باید بتواند در تمام شرایط دریا به مدت 30 روز در معرض دریا قرار بگیرد.
- هنگامی که از ارتفاع 18 متری به داخل آب بیفتد، قایق نجات و تمامی تجهیزات موجود در آن به طور رضایت بخشی عمل می کنند.
- قایق نجات شناور باید توانایی تحمل پرش های مکرر روی خود را از ارتفاع حداقل 4.5 متری از کف خود، با سایبان و هم بدون سایبان نصب شده داشته باشد.
- سایبان برای ایجاد عایق و محافظت در برابر گرما و سرما توسط دو لایه از مواد جدا شده توسط یک شکاف هوا وجود دارد.
- فضای داخلی به رنگ غیر ناراحت کننده باشد.
- باید همیشه هوای کافی را برای سرنشینان فراهم کند، حتی زمانی که ورودی بسته است.
- باید حداقل یک درگاه مشاهده داشته باشد.
- وسیله ای برای جمع آوری آب باران داده خواهد شد.
- باید با ابزاری برای نصب یک فرستنده رادار بقا (SART) در ارتفاع حداقل 1 متری از سطح دریا ارائه شود.
- باید فضای سر کافی برای سرنشینان نشسته در زیر تمام قسمت های سایبان داشته باشد.
- حداقل ظرفیت حمل باید شش نفر باشد.
- حداکثر وزن ظرف و تجهیزات آن نباید بیش از 185 کیلو باشد
- قایق نجات باید با یک painter کارآمد به طول حداقل 10 متر به اضافه فاصله از محل ذخیره تا خط آب در سبک ترین شرایط دریایی یا 15 متر (هر کدام بیشتر باشد) مجهز شود.
- یک لامپ با کنترل دستی باید در بالای سایبان نصب شود و نور باید سفید باشد و باید حداقل 12 ساعت با شدت نور کمتر از 4.3 کاندلا کار کند.
- اگر چراغ قوه تعبیه شده باشد، در مدت 12 ساعتی که می سوزد باید با سرعت حداقل 50 فلاش و بیش از 70 بار در دقیقه چشمک بزند.
- یک لامپ با کنترل دستی باید در داخل قایق نجات تعبیه شود که قادر به کار مداوم برای حداقل 12 ساعت باشد.
- هنگامی که قایق نجات با افراد و تجهیزات کامل بارگیری می شود، باید بتواند در برابر ضربه جانبی به سمت کشتی با سرعت ضربه کمتر از 3.5 متر بر ثانیه مقاومت کند و همچنین از ارتفاعی به داخل آب سقوط کند (کمتر از 3 متر بدون آسیب).
- CO2 با مقدار کمی N2 که به عنوان یک عنصر ضد انجماد عمل می کند، تورم را انجام می دهد. همچنین، CO2 غیر قابل اشتعال است و وزن آن بیشتر از هوا است و باعث افزایش شناوری به رافت می شود. نقطه انجماد ,CO2 78- درجه است به طوری که می تواند قایق های نجات را در دماهای کم، باد کند.
تجهیزات مهم Life Raft
تمام قایق‌های غریق در کشتی‌ها دارای تجهیزات زیر هستند:
- سکوهای نجات با خطوط حداقل 30 متری
- چاقوهای غیر تاشو با دسته شناور
- برای 12 نفر یا کمتر، یک ضامن. برای بیش از 13 نفر، 2 نگهبان باید نگهداری شود.
- دو تا اسفنج
- دو پارو شناور
- سه عدد قلع بازکن
- دو لنگر دریایی
- یک جفت قیچی
- یک کیت کمک های اولیه ضد آب
- یک سوت
- یک مشعل ضد آب برای برقراری ارتباط کد مورس با یک مجموعه یدکی باتری و لامپ
- یک آینه سیگنال/هلیوگراف
- یک بازتابنده رادار
- یک کارت ضد آب سیگنال نجات دهنده
- یک وسیله ماهیگیری
- جیره غذایی که مجموعاً کمتر از 10000 کیلوژول برای هر نفر نباشد
- سهمیه آب - 1.5 لیتر آب شیرین برای هر نفر
- یک ظرف آبخوری درجه بندی شده ضد زنگ
- داروی ضد دریا حداقل 48 ساعت و برای هر نفر یک کیسه دریازدگی کافی است.
- دستورالعمل نحوه زنده ماندن (دفترچه بقا)
- دستورالعمل اقدام فوری
- TPA برای 10٪ از تعداد افراد یا دو نفر کافی است، هر کدام بیشتر باشد
- علامت گذاری باید بسته SOLAS 'A' باشد
- 6 عدد شعله کش دستی
- 4 شعله چتر نجات موشک
- 2 سیگنال دود شناور